HOME MESSAGES
Correspondentie tussen Vassula en de Congregatie
van de Geloofsleer (april / juni 2002)


Voor het eerst gepubliceerd in het engels in deel 12 van de boodschappen
(versie met het originele handschrift en gedrukte versie)



Rome 30.3.03


Dierbare lezers van het 'Ware Leven in God',

Sinds het jaar 2000 had ik de eer contact te hebben met Zijne Eminentie Kardinaal Joseph Ratzinger, prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer. Op 6 juli 2000 liet ik hem mijn nederig verzoek toekomen om mijn geschriften aan een verdere bestudering door diezelfde Congregatie te onderwerpen en dat mij de gelegenheid zou worden geboden te antwoorden op de reserves die zijn uitgedrukt in de mededeling van 4 oktober 1995. Zijne Eminentie heeft mij welwillend deze gelegenheid gegeven en door middel van Pater Prospero Grech een brief voorgelegd van 4 april 2002 waarin 5 vragen aan mij ter beantwoording worden gesteld. Mijn antwoorden op deze vragen werden daarna voorgelegd aan de Congregatie voor de Geloofsleer op 26 juni 2002. Kardinaal Ratzinger heeft mij nu toegestaan de vragen met mijn antwoorden daarop te publiceren, en ik ben blij ze aan u mee te kunnen delen als een uitdrukking van mijn officiële standpunt.

Ik bid dat de publicatie van dit document moge bijdragen tot een dialoog over waarheid en liefde, niet alleen zeer belangrijk voor de oecumene, maar ook om Gods genade vruchtbaar te maken in de Kerk.

Moge God u zegenen,



Vassula




Collegio Sta Monica,
Rome

4e april 2002



Geachte Mevrouw Ryden,

Op 6 juli 2000 richtte u een brief aan Zijne Eminentie Kardinaal Ratzinger betreffende de 'Notificazione' van de Congregatie voor de Geloofsleer in verband met uw geschriften. Zijne Eminentie heeft nota genomen van uw brief en samen met zijn medewerkers besloten u de gelegenheid te geven de betekenis op te helderen van enkele verklaringen die uw publicaties bevatten. Voor dit doel ben ik afgevaardigd om met u persoonlijk contact op te nemen zowel in gesprek als schriftelijk, zodat de Congregatie een duidelijk beeld kan verkrijgen van de nauwkeurige uitleg van deze verklaringen. Ik wens vanaf het begin duidelijk te maken dat u, daar u niet Rooms Katholiek bent, niet valt onder de jurisdictie van de Congregatie en dat het hier niet gaat om een persoonlijke berisping. Hoe dan ook, daar veel Katholieken 'Het Ware Leven in God' volgen, hebben ook zij er recht op te weten waar zij staan betreffende punten van geloofsleer en praktijk die worden opgeroepen door uw geschriften. Wij zijn ook op de hoogte van uw werken van naastenliefde, uw inspanningen om Christenen tot eenheid te brengen met de bisschop van Rome, van uw grote devotie tot de Heilige Maagd Maria, van uw voorstelling van God als de God van Liefde, zelfs tegenover niet-Christenen, en van uw strijd tegen rationalisme en ontaarding onder Christenen. Ook in uw latere boeken schijnen enkele meerduidige uitdrukkingen te zijn weggelaten die uw eerdere boeken bevatten. Dit niettegenstaande zou ik dankbaar zijn als u kunt antwoorden, zo duidelijk mogelijk, op enkele vragen, om de Congregatie te helpen een duidelijker idee te verkrijgen over wat u doet.

1. U weet zeer goed dat er voor zowel Katholieke als Orthodoxe gelovigen slechts één Openbaring is, die van God in Jezus Christus, die vervat is in de Heilige Schrift en in de Traditie. De binnen de Katholieke Kerk aanvaarde 'privé' openbaringen, zoals Lourdes en Fatima, zijn, hoewel serieus genomen, geen onderdeel van geloof (d.w.z. dat geen Katholiek verplicht is daarin te geloven. Noot van de vertaler). In welke betekenis, daarom, beschouwt u uw geschriften als openbaringen, en hoe zouden ze door uw toehoorders en lezers moeten worden aanvaard ?

2. U behoort tot de Orthodoxe Kerk en roept dikwijls priesters en bisschoppen van dat geloof op om de Paus te erkennen en vrede te sluiten met de Kerk van Rome. Om die reden bent u helaas niet welkom in sommige landen van uw eigen overtuiging. Waarom aanvaardt u deze zending? Wat is uw idee over de bisschop van Rome en wat verwacht u voor de toekomst van de Christelijke eenheid? Men krijgt soms echter de indruk bij het lezen van uw boeken dat u boven beide Kerken staat zonder aan een van beide te zijn verplicht. Bijvoorbeeld, het schijnt dat u de Communie ontvangt in zowel de Katholieke Kerk als in de Orthodoxe Kerken, maar dat u in uw huwelijkse status de gewoonte volgt van orkonomea. Zoals ik reeds heb gezegd zijn deze opmerkingen niet bedoeld als een persoonlijke terechtwijzing, daar wij absoluut niet het recht hebben te oordelen over uw geweten, maar u begrijpt ons belang omtrent Katholieke volgelingen die mogelijk deze houdingen uitleggen op een relativerende manier en in de verleiding komen de orde van hun eigen Kerk te veronachtzamen.

3. In uw eerdere geschriften was, zoals opgemerkt in de 'Notificazione', enige verwarring over de terminologie met betrekking tot de Personen van de Heilige Drie-Eenheid. Wij zijn er zeker van dat u de onderrichting van uw Kerk onderschrijft. Denkt u ons te kunnen helpen door deze uitdrukkingen te verduidelijken? Als het gaat om zaken van geloof zou het dan niet nuttig zijn de officiële terminologie te volgen van de standaard Catechismus om verwarring te vermijden in de geest van de lezers van 'Het Ware Leven in God' ?

4. Er zijn ook wat moeilijkheden met betrekking tot protologie en eschatologie (leer over de uitersten). In welke betekenis heeft de ziel een 'visioen van God' voordat de ziel in het lichaam is ingestort? En hoe voorziet u de plaats van het Nieuwe Pinksteren binnen de geschiedenis van verlossing in relatie tot de wederkomst van Christus op het einde van de tijden en de verrijzenis van de doden ?

5. Wat is de ware identiteit van de het 'Ware Leven in God' beweging en wat verlangt ze van haar volgelingen? Hoe is ze gestructureerd?

Geachte Mevrouw Ryden, het spijt ons u lastig te vallen met deze vragen, maar blijft u ervan verzekerd dat wij uw goede werken en bedoelingen waarderen. Maar in antwoord op uw brief aan Kardinaal Ratzinger voelden wij ons verplicht enkele dubbelzinnigheden in uw geschriften te verduidelijken, die u mogelijk zijn ontgaan. Wij zijn dat schuldig aan uw Katholieke lezers die mogelijk in conflict zouden kunnen komen met hun geweten bij het volgen van uw geschriften. Neem alstublieft uw tijd om te antwoorden; het zou beter zijn als u en ik elkaar zouden kunnen ontmoeten en enkele informele gesprekjes zouden kunnen houden voordat u iets op papier zet. Bid dat de Heilige Geest u moge verlichten, en raadpleeg een geestelijk leider of theoloog die u kunt vertrouwen. Wij zijn er zeker van dat onze vragen ook u zullen helpen de diepere stilzwijgende gevolgtrekkingen van uw geschriften te begrijpen om ze meer aanvaardbaar te maken voor zowel de Katholieke als de Orthodoxe gelovigen. Ik zal persoonlijk tot uw beschikking staan om hun betekenis te verduidelijken.

Zijne Eminentie zendt u zijn groeten en vertrouwt erop dat u een bevredigend antwoord zult geven om zijn taak te verlichten van het gehoor geven aan de vragen in uw brief.

Met vriendelijke groeten in Christus,



Pater Prospero Grech, OSA

Adviseur van de Congregatie





Rome, 26 Juni 2002



Zeer Eerwaarde Pater Prospero Grech
Collegio Sta. Monica,
Rome

Onderwerp: Antwoord van Vassula Rijden op de brief van Pater Prospero Grech, geschreven te behoeve van Zijne Eminentie Kardinaal Joseph Ratzinger van de Congregatie voor de Geloofsleer, op 4 april 2002


Geachte Pater Prospero Grech,

Allereerst wil ik u ervoor bedanken dat u mij de gelegenheid geeft te antwoorden op de vragen die u hebt aangaande mijn geschriften en mijn activiteit, zeer respectvol uitgedrukt in uw brief van 4 april 2002, en die de punten van kritiek herhaalt die zijn vervat in de 'Notificazione' van 1995.

Ik ben op de hoogte van de taak en de verantwoordelijkheid die uw zeer heilige Congregatie is toegewezen om 'de geesten te onderzoeken' ( 1 Joh. 4, 1). Ik heb iets begrepen, gedurende deze jaren, van de ingewikkeldheid van deze taak van onderscheiding en hoe delicaat het is, daar ikzelf op mijn weg veel mensen heb ontmoet die mij benaderden en beweerden dat ook zij goddelijke ervaringen hadden, welke zij met de mijne wilden vermengen. Uit voorzichtigheid en om redenen van verantwoordelijkheid heb ik het tot mijn stelregel gemaakt aan geen van hen aandacht te schenken. Daarom waardeer ik het belang van uw werk om de gelovigen te beschermen tegen elke schade en het geloof vrij te houden van niet-authentieke ervaringen, maar evenzeer het ware charisma te beschermen dat de Kerk ten goede zou kunnen komen.

Ik ben u ook dankbaar dat u mij de gelegenheid geeft te verduidelijken en licht te werpen op bepaalde uitdrukkingen die mogelijk onduidelijk lijken, daar zij zijn geschreven in beeldspraak en in poëtische of symbolische stijl. Ik ben mij er eveneens van bewust dat mijn spreken tot Katholieke Christenen, ofschoon ik Orthodox ben, ongebruikelijk is, maar liever dan het te zien als wanorde, wens ik het nederig te zien als mijn bijdrage aan de genezing van de verdeeldheid tussen Christelijke broeders. En dus zal ik zo goed als ik kan antwoorden op de vragen die u zich verwaardigd hebt mij te stellen in volledige oprechtheid en duidelijkheid, verzekerd eveneens van uw edelmoedigheid, goede wil en begrip tegenover mijn beperkingen in het uitdrukken van het volledige panorama, vervat in de 12 delen van de boeken met de titel: 'Het Ware Leven in God' (W.L.i.G.)


Vraag 1 Relatie tussen W.L.i.G. en Openbaring

U weet zeer goed dat er voor zowel Katholieke als Orthodoxe gelovigen slechts één Openbaring is, die van God in Jezus Christus, die vervat is in de Heilige Schrift en in de Traditie. De binnen de Katholieke Kerk aanvaarde 'privé' openbaringen, zoals Lourdes en Fatima zijn, hoewel serieus genomen, geen onderdeel van geloof (d.w.z. dat geen Katholiek verplicht is daarin te geloven. Noot van de vertaler). In welke betekenis daarom beschouwt u uw geschriften als openbaringen, en hoe zouden ze door uw toehoorders en lezers moeten worden aanvaard ?

Ik heb nooit les gehad in Catechismus, laat staan in theologie, evenmin was ik op de hoogte van enige theologische nuances, zoals hierboven vermeld, aan het begin van mijn roeping en mijn bekering. Mij werden deze verschillen langzamerhand geleerd naarmate de beminnelijke leiding van de Heilige Geest verder ging. In het allereerste begin van deze roeping was ik zeer verward, en in het begin, tijdens de verschijning van mijn engelbewaarder, zei ik het volgende: 'Maar ik kan het niet begrijpen. We hebben al de Heilige Schrift, waarom hebben we dus boodschappen nodig?' Mijn engel antwoordde : 'Dus jij meent dat alles is gegeven in de Bijbel?' Ik antwoordde : 'Ja. Daarom zie ik geen reden voor dit alles. Ik bedoel dat er niets nieuws is'. Toen zei de engel : 'God wil dat deze boodschappen worden gegeven'. Ik zei: 'Is er een speciale reden waarom aan mij ?' De engel antwoordde: 'Nee. God bemint jullie allen. Deze boodschappen zijn slechts een geheugensteuntje om jullie te herinneren aan hoe jullie fundamenten zijn begonnen'. (7.8. 1986)

Een Protestantse geestelijke zei eens tegen mij dat er geen reden was waarom God zou spreken tot ons nu we de Heilige Schrift hebben. Verward zei ik tot Christus: 'Heer, er zijn sommige geestelijken die weigeren te horen of te geloven dat U Uzelf zo kunt openbaren, door mij. Ze zeggen dat U, Jezus, ons de hele waarheid hebt gebracht en dat ze niets verder nodig hebben dan de Heilige Schrift, met andere woorden al deze werken zijn vals'. Het antwoord van Christus was het volgende :

Ik heb jullie allen verteld dat de Voorspreker, de Heilige Geest, die de Vader in Mijn Naam zal zenden, jullie alles zal leren en jullie in herinnering zal brengen alles wat Ik tot jullie heb gezegd. Ik geef jullie niet een of andere nieuwe leer. Ik herinner jullie alleen aan de Waarheid en leid hen, die verdwaald zijn, terug tot de volledige Waarheid. Ik, de Heer, zal jullie met vermaningen blijven opwekken, en Mijn Heilige Geest, de Voorspreker, zal altijd temidden van jullie zijn als Degene die jullie aan Mijn Woord herinnert. Wees dus niet verbaasd als Mijn Heilige Geest tot jullie spreekt - deze vermaningen worden gegeven door Mijn genade, om jullie te bekeren en jullie te herinneren aan Mijn Wegen. (20.12.1988)

In een andere passage, 11 jaar later, vroeg onze Heer mij het volgende op te schrijven :

Al deze Boodschappen komen van boven en zijn door Mij geïnspireerd; zij kunnen nuttig worden gebruikt voor onderrichting en om dwalingen te weerleggen; zij kunnen worden gebruikt om de Kerk tot Eenheid te leiden en om het leven van de mensen te leiden en hen te leren heilig te zijn; ze zijn je gegeven voor een betere verklaring 1 omtrent de Openbaring 2 die je is gegeven; zij zijn een onuitputtelijke bron van verbazingwekkende genade voor jullie allen, om jullie te vernieuwen. (30.7.1999)

Ik geloof dat er maar een Openbaring is en ik heb nooit het tegendeel beweerd, en evenmin vindt u dat in mijn geschriften. Ik verwacht niet van de lezers van 'Het Ware Leven in God' dat zij de boodschappen voor meer dan de Heilige Schrift houden, en ik ben er zeker van dat niets in de boeken van het Ware Leven in God al diegenen die mij horen of de boodschappen lezen ertoe kan brengen er anders over te denken. In feite heb ik in mijn getuigenissen steeds veel passages uit de Heilige Schrift geciteerd, soms zelfs meer dan de boodschappen zelf. In de boodschappen is een duidelijke en voortdurende vasthoudendheid van concentratie op de Heilige Schrift en het leven in haar waarheid. De geschriften zijn een actualisering en een herinnering aan de ene en enige Openbaring in Christus, vervat in de Heilige Schrift en de Traditie, overgeleverd door de Kerk; zij zijn slechts een beroep op de Openbaring. In feite hebben deze geschriften de lezers nooit ertoe opgeroepen ze boven de Heilige Schrift te stellen, maar de afgelegde getuigenissen bewezen dat ze hen hielpen het Woord van God veel beter te begrijpen. Maar wij weten dat God ons kan herinneren aan Zijn gezegend Woord als Hij weet dat het noodzakelijk is voor het welzijn van de Kerk. Gunsten van deze aard, want het is een gunst, verlichten of maken een reeds bekende waarheid zichtbaar, geven er een beter begrip van.

Men zou dan kunnen vragen, waarom heeft God een zo beperkt en onwaardig iemand gekozen, totaal gedesinteresseerd en onwetend in kerkelijke aangelegenheden, die nooit naar God verlangde, om een 'herinnering aan Zijn Woord' te ontvangen? Zijn niet de priesters en de theologen geroepen hetzelfde te doen? Ja, ik geloof dat ze dat zijn, en ik was op geen enkele wijze ooit van plan te wedijveren met de priesters en de theologen die God heeft geroepen om hun plicht te doen; maar ik geloof dat God mij onverwacht heeft geroepen door een directe actie van Zijn kant.

Ik heb onlangs geleerd dat het Vaticaans Concilie heeft onderstreept hoe belangrijk het is dat de leken bijdragen aan de verspreiding van het Goede Nieuws door de verschillende gaven die God verleent aan Zijn Kerk. In Lumen Gentium verklaart het Concilie duidelijk dat de leken deelhebben aan de profetische dienst van Christus en dat Christus 'deze dienst vervult niet alleen door de hiërarchie maar ook door de leken. Hij stelt ze beiden overeenkomstig in als getuigen, en voorziet hen van de geloofszin (sensus fideï) en de genade van het woord' (LG 35). Elke leek heeft daarom zijn deel bij te dragen aan deze dienst van het Evangelie overeenkomstig het charisma dat God hem of haar heeft gegeven, en door deze gaven is hij of zij de getuige en het levende instrument van de zending van de Kerk zelf, 'overeenkomstig de maat van Christus' gave'.

In de meeste Klassieke werken van de Katholieke Fundamentele Theologie is een onderscheiding tussen Openbaring als een concept van reflectie (Openbaring met een hoofdletter) en openbaring als een concept van ervaring (openbaring met een kleine letter o, dikwijls openbaringen in meervoud). Als ik spreek over mijn nederige ervaring als 'openbaring', spreek ik over openbaring met een kleine letter o vanuit het experimentele gezichtspunt.

Ik spreek niet over mijn ervaring als openbaring vanuit een leerstellig gezichtspunt om op enigerlei wijze te wedijveren met de Openbaring. Precies zoals met andere 'privé-openbaringen' of 'profetische openbaringen' voegt mijn werk niets toe aan het Geloofsgoed. Integendeel, Gods oproep aan mij bedoelt te wijzen op de volheid van de waarheid en het Geloofsgoed, om meer volledig binnen te gaan in de waarheid en door deze waarheid te leven.

De constitutie (pauselijke verordening die voor de gehele Kerk als wet geldt) Dei Verbum van het Tweede Vaticaans Concilie heeft duidelijk gemaakt dat de Publieke Openbaring compleet is en volmaakt, en dat 'geen nieuwe openbaring te verwachten is vóór het glorievol verschijnen van onze Heer, Jezus Christus' (Dei Verbum 4). Aan de andere kant maakt Dei Verbum ook duidelijk dat het volk van God voortdurend het verdiepen van deze waarheid nodig heeft :


De Traditie die komt van de apostelen maakt voortgang in de Kerk met de hulp van de Heilige Geest. Er is een groei in inzicht in de realiteiten en de woorden die zijn doorgegeven. Dit gebeurt op verschillende manieren. Het komt door beschouwing en studie van gelovigen die deze dingen overwegen in hun hart (cf. Lc. 2, 19 en 51). Het komt door een intiem gevoel voor geestelijke dingen welke zij ervaren. En het komt van de prediking van hen die met de opvolging in het bisschopsambt het zekere charisma van de waarheid hebben ontvangen. De Kerk blijft namelijk door de eeuwen heen voortdurend streven naar de volheid van de goddelijke waarheid, totdat uiteindelijk de woorden van God in haar hun vervulling bereiken (Dei Verbum 8).
Zijne Eminentie Kardinaal Ratzinger heeft zeer duidelijk gezegd, over de relatie tussen Christelijke profetie en Openbaring, dat de thesis dat profetie zou eindigen met de voltooiing van de Openbaring in Christus misverstanden bevat. Zijn standpunt is verwoord in een interview over Christelijke profetie en nogmaals in een commentaar op de onthulling van het Derde Geheim van Fatima. Ik veroorloof mij hem rechtstreeks te citeren uit het interview :

De Openbaring is in wezen God die Zichzelf aan ons geeft, die met ons de geschiedenis construeert en die ons herenigt door ons allen samen te brengen. Het is de ontplooiing van een ontmoeting die ook een eigen mededeelzame dimensie en een cognitieve structuur heeft. Dit brengt ook verwikkelingen met zich mee voor de kennis van de waarheid van de Openbaring. Op de juiste wijze begrepen heeft de Openbaring haar doel bereikt met Christus, want in deze mooie woorden van Sint Jan van het Kruis, wanneer God persoonlijk heeft gesproken is er niets meer toe te voegen. Er kan verder niets worden gezegd over de Logos. Hij is onder ons op een volledige wijze en God heeft ons niets groters te geven, tot ons te zeggen dan Zichzelf. Maar deze volledigheid van Gods Zichzelf geven - dat is dat Hij, de Logos, tegenwoordig is in het vlees - betekent ook dat wij moeten doorgaan door te dringen in dit Mysterie. Dit brengt ons terug bij de structuur van de hoop. De komst van Christus is het begin van een altijd dieper wordende kennis en van een geleidelijke ontdekking van wat, in de Logos, gegeven is. Dus is er een nieuwe manier opengesteld voor het leiden van de mens in de hele waarheid, zoals Jezus het zegt in het Evangelie van Johannes, wanneer Hij zegt dat de Heilige Geest zal neerdalen. Ik geloof dat de pneumatologische Christologie van Jezus' afscheidsrede zeer belangrijk is voor ons thema, daar Christus uitlegt dat Zijn komst in het vlees slechts de eerste stap was. Het echte komen zal plaatshebben wanneer Christus niet langer is gebonden aan een plaats of aan een lichaam plaatselijk beperkt, maar wanneer Hij komt tot ons allen in de Geest als de Verrezene, zodat het binnengaan in de waarheid ook meer en meer diepte krijgt. Het lijkt mij duidelijk dat - gezien het feit dat de tijd van de Kerk, dat is de tijd als Christus tot ons komt in Geest, is vastgesteld door deze pneumatologische Christologie - het profetische element, als element van hoop en oproep, natuurlijk niet kan ontbreken of toegelaten te verdwijnen. ( 30 Giorni, januari 1999)

Op dezelfde wijze maak ik op geen enkele manier aanspraak op een status of een autoriteit van mijn geschriften, die de Heilige Schrift benaderen. De Heilige Schrift is geïnspireerd op een onfeilbare wijze. Ik geloof nederig dat de Heer mij heeft geraakt om met Hem te reizen door een directe actie in mijn ziel. Mij helpend als ik word geroepen te schrijven, maar het is geen inspiratie in dezelfde betekenis als de Heilige Schrift, en het resultaat is niet onfeilbaar, maar dat betekent evenmin dat er leerstellige dwalingen in mijn geschriften voorkomen, waarvan ik zeker weet dat het niet het geval is.

In Pater Marie - Eugène 's boek 'Ik ben een Dochter van de Kerk' , herinnert hij ons eraan hoe God Zich kan aanpassen aan de ziel :

Gods rechtstreekse actie, aldus gebaseerd in het menselijke waarvan ze gebruikmaakt, is wonderbaarlijk aangepast aan het psychologische leven van de ziel. Deze aanpassing van God zou moeten worden onderstreept als een belangrijke karaktertrek van Zijn tussenkomsten. God, die erin toestemt de taal te spreken van menselijke tekenen om ons Zijn licht te geven, buigt Zich uit de hoogte neer tot het punt van Zichzelf aan te passen aan onze temperamenten en onze speciale behoeften in de keuze van deze tekens, als om ons met meer zekerheid te bereiken. Voor een geloof dat zijn zuiverheid en zijn eenvoud heeft bewaard, zal Hij spreken in een taal van uiterlijk stralende tekenen die het geloof zullen doen vibreren. Voor een geloof dat rationalisme voorzichtig en kritisch heeft gemaakt, zal Hij een meer intellectuele taal gebruiken. 3

Kardinaal Ratzinger heeft gezegd, 'dat het in staat zijn zich op te werpen als het woord en het beeld van innerlijk contact met God, zelfs in het geval van authentieke mystiek, altijd afhangt van de mogelijkheden van de menselijke ziel en haar grenzen'. Ik ervaar dus het Woord van God zonder inspanning, met andere woorden, zonder dat ik iets forceer. Het komt gewoon, (innerlijke woorden) namelijk in twee vormen. Neem hiervan a.u.b. nota dat ik op geen enkele manier bedoel te zeggen dat ik perfect weet hoe ik dit verschijnsel moet verklaren en hoe God zulke dingen kan doen, maar deze uitleg hieronder is het beste wat ik kan doen :

1. Door de tussenkomst van innerlijke woorden, namelijk locuties (spreekwijze). De woorden die ik ontvang zijn wezenlijk, veel duidelijker dan wanneer ik ze via mijn oren ontvang. Een enkel woord kan een wereld van betekenis hebben, zoals het begrijpen op zichzelf nooit zo snel zou kunnen overbrengen in menselijke taal. Om het even welk goddelijk woord of instructie, gegeven om mij te onderrichten, zal niet zijn op de manier waarop in school wordt onderricht, wat misschien is toe te schrijven aan beperkte tijd, niet helemaal ineens kan worden verklaard, of vanwege menselijke zwakte vergeten zou kunnen zijn, of zelfs niet helemaal begrepen. Maar de goddelijke instructie of het gegeven woord, zal worden gegeven in een zodanige korte tijd en in het verstand geprent op een dusdanige manier dat het moeilijk zal zijn te vergeten. Het licht dat het verspreidt is zo enorm, precies als een helder licht dat ver en weids valt, zodat het je onmiddellijk een weelde aan kennis geeft, meer dan alleen het woord zelf. Het gegeven woord is een ruime rivier die uitloopt in andere riviertjes en je overal heenleidt en naar verschillende plaatsen, maar altijd komend uit die ene rivier. Elk normaal onderricht in een school zou mij maanden leren hebben gekost. Terwijl ik de woorden zo sterk ervaar, ben ik mij eveneens ervan bewust dat de geschreven vorm en de manier waarop ik de woorden zou moeten uitdrukken nog afhangt van mijn beperkte capaciteit van taal en uitdrukking.

2. De tweede manier waarop ik de woorden van God ontvang is door een licht van begrijpen in mijn intellect, zonder enige uiting van spreken. Het is alsof God Zijn Gedachte meedeelt in de mijne. Ik zou onmiddellijk weten wat God wil of wenst te zeggen. Dan moet ik deze 'niet-uitgedrukte boodschap' zo goed als ik kan neerschrijven door mijn eigen woorden te kiezen.

Mij is later, hier in Rome, verteld dat de Heilige Birgitta van Zweden eendere manieren van neerschrijven van haar boodschappen had.

Waarom koos de Heer deze speciale vorm van opschrijven van de boodschappen waartoe Hij zelfs mijn hand neemt? Ik weet het werkelijk niet. De Heer heeft mij alleen verteld, toen ik Hem vroeg waarom: 'Omdat Ik het graag zo doe'. Ik weet dus niet hoe het gebeurt. Ik zou desondanks graag de aandacht willen vestigen op het feit dat theologen, die ook deskundig zijn op het gebied van grafologie, en die de geschriften hebben onderzocht, ze 'hiëratisch' hebben genoemd, veel fundamentele verschillen beschrijvend tussen de manier waarop ik schrijf en het zogenaamde automatische schrift. Ik ben later te weten gekomen dat bekende mystici, zoals Teresa van Avila, extase ervoeren van hun lichaam of soms een deel van hun lichaam. Ik geloof dat de extase van mijn hand een gematigde vorm is en ik vertrouw erop dat de Heer Zijn eigen bedoelingen hiermee heeft.


Vraag 2. Mijn relatie als Orthodoxe Christen met de Rooms Katholieke Kerk.

U behoort tot de Orthodoxe Kerk en roept dikwijls priesters en bisschoppen van dat geloof op om de Paus te erkennen en vrede te sluiten met de Kerk van Rome. Om die reden bent u helaas niet welkom in sommige landen van uw eigen overtuiging. Waarom aanvaardt u deze zending? Wat is uw idee over de Bisschop van Rome en wat verwacht u voor de toekomst van de Christelijke Eenheid? Men krijgt soms echter de indruk bij het lezen van uw boeken dat u boven beide Kerken staat zonder aan een van beide te zijn verplicht. Bijvoorbeeld, het schijnt dat u de Communie ontvangt in zowel de Katholieke Kerk als in de Orthodoxe Kerken, maar dat u in uw huwelijkse status de gewoonte volgt van orkonomea. Zoals ik reeds heb gezegd zijn deze opmerkingen niet bedoeld als een persoonlijke terechtwijzing, daar wij absoluut niet het recht hebben te oordelen over uw geweten, maar u begrijpt ons belang omtrent Katholieke volgelingen die mogelijk deze houdingen uitleggen op een relativistische manier en in de verleiding komen de orde van hun eigen Kerk te negeren

Motivaties voor het opnemen van dit werk voor de eenheid.

Ik geloof niet dat ik ooit de moed zou hebben gehad of de ijver om de aandacht te verlangen van de Orthodoxie, om hen ertoe te brengen de verzoening te begrijpen die onze Heer verlangt van hen, als ik niet de tegenwoordigheid van de Heer had ervaren, en evenmin zou ik de tegenstand hebben uitgehouden, de kritiek en de vervolgingen door hen mij aangedaan. In het allereerste begin van Gods tussenkomst was ik totaal verward en vreesde ik te zijn misleid. Deze onzekerheid was werkelijk het grootste kruis, daar ik nooit eerder in mijn leven had gehoord dat God inderdaad Zichzelf kan uitdrukken tegenover mensen in onze eigen tijden en ik niemand had om ernaar te vragen. Om deze reden probeerde ik ertegen te vechten, maar de ervaring wilde niet verdwijnen en later, langzamerhand, met de tijd, werd ik gerustgesteld en vol vertrouwen dat dit alles slechts het werk van God was, want ik begon er Gods hand in te zien. Daarom hield ik op bang te zijn om tegenstand en kritiek onder ogen te zien en heb ik vertrouwen in onze Heer, wetend dat waar ik tekortschiet Hij altijd zal aanvullen, ondanks mijn ontoereikendheid, en dat Zijn werken altijd glorieus zullen eindigen.

De Orthodoxe priesters, monniken en bisschoppen benaderen om de Paus te erkennen en zich met oprechtheid te verzoenen met de Kerk van Rome, is geen gemakkelijke taak, zoals onze Heer zegt in een van de boodschappen; het is als het proberen te zwemmen in de tegengestelde richting als de sterke stroming, maar nadat ik had gezien hoezeer onze Heer lijdt onder onze verdeeldheid, kon ik het verzoek van onze Heer niet afwijzen toen Hij mij vroeg dit kruis te dragen; daarom heb ik deze zending aanvaard, maar niet zonder door veel vuren te zijn gegaan (en nog steeds te gaan).

U hebt gevraagd: 'Waarom pakt u deze zending op ?' Mijn antwoord is, omdat het mij werd gevraagd door God, geloofde ik en antwoordde ik Hem; om die reden wil ik Gods Wil doen. Een van Christus' eerste woorden was : 'Welk huis is belangrijker, jouw huis of Mijn Huis?' Ik antwoordde : 'Uw Huis, Heer'. Hij ze : 'Doe Mijn Huis herleven, verfraai Mijn Huis en herenig het'.

Sommige leden van de Grieks - Orthodoxe hiërarchie wijzen mij totaal af, allereerst omdat zij mij niet geloven 4 , op de tweede plaats omdat ik een vrouw ben en op de derde plaats omdat volgens hen een vrouw niet zou moeten spreken. Sommige monniken zijn wantrouwig en zeggen over mij dat ik ongetwijfeld een Trojaans paard ben, gezonden en betaald door de Paus, of dat ik zelfs tot de geünieerde Kerk behoor. Velen willen niet horen van verzoening of oecumene. Zij beschouwen het als ketterij als ik bid met de Rooms Katholieken. Zij zien het als boven beide Kerken staand zonder te worden verwezen naar een van beide. Ik ben volledig en totaal beschikbaar voor mijn Kerk, maar het is geen ketterij noch een zonde als ik oecumenisch leef en bid met andere Christenen om de eenheid te bevorderen. De sleutel tot eenheid is niettemin, volgens onze Heer in de geschriften, nederigheid en liefde. Veel mensen van de Kerken hebben deze sleutel nog niet. Veel van de Grieks - Orthodoxe leken, maar ook de eenvoudige priesters om de hoek, tot de monnik in een verafgelegen klooster zullen de Rooms Katholieke Kerk tot op de dag van vandaag ketters en gevaarlijk noemen; hen is geleerd dat te geloven vanaf hun geboorte, en het is verkeerd. Toch geloof ik dat zij in hun starheid kunnen veranderen door een metanoia en de kracht van de Heilige Geest die hen zal doen buigen, en door de gebeden van de gelovigen. In onze bijeenkomsten bidden wij tot God om deze verandering van het hart.

Niettemin is het niet alleen de kwestie dat alleen wij moeten buigen. Iedereen moet buigen in nederigheid en liefde. De mensen van elke kerk moeten bereid zijn hun ego en hun starheid te doen sterven, en dan, door deze akte van nederigheid en gehoorzaamheid tegenover de waarheid, zal Christus' tegenwoordigheid in hen schijnen. Ik geloof dat door deze akte van nederigheid de mislukkingen uit het verleden en heden van de Kerken zullen worden weggewassen en de eenheid tot stand zal komen. Ik verlies nooit de hoop de Orthodoxen naderbij te komen en daarom blijf ik steeds weer naar hen teruggaan om hen mijn getuigenis te geven. Mijn getuigenis wordt gegeven om hen te herinneren aan de woorden van onze Heer: 'Mogen zij één zijn in Ons, zoals U in Mij en Ik in U, opdat de wereld moge geloven dat U Mij hebt gezonden'. (Joh. 17, 21) Op deze manier zijn, ondanks de obstakels, enkele oecumenische gebedsgroepen gevormd in Athene en Rhodos, met daaronder ook Orthodoxe priesters. Al deze gebedsgroepen beginnen met het bidden van de Rozenkrans, en daarna bidden zij andere gebeden. Het is niet alleen afwijzing wat ik ontmoet van de Orthodoxe hiërarchie, vanwege de bovengenoemde redenen, maar onze Heer heeft mij ook voorzien van een groot aantal Grieks - Orthodoxe vrienden onder de geestelijken.


De Bisschop van Rome.

Onze Heer gaf mij een innerlijk visioen van drie ijzeren staven, die de drie belangrijkste Christelijke lichamen symboliseerden, de Katholieke, de Orthodoxe en de Protestantse Christenen, hun hoofden oproepend elkaar te ontmoeten door te buigen, opdat zij elkaar zouden ontmoeten, maar om te ontmoeten moeten ze buigen. Deze passage spreekt over de houding die noodzakelijk is om te komen tot de eenheid waarnaar de Heer heeft verlangd sinds Zijn gebed tot Zijn Vader - 'dat ze allen één mogen zijn'. Deze passage in 'Het Ware Leven in God' pretendeert niet te spreken over eenheid op een ontologisch niveau door te kennen te geven dat er geen verschillen zouden zijn in welke omvang de verschillende Christelijke groepen hebben vastgehouden aan de waarheid die Christus geschonken heeft aan Zijn Kerk. En het is niet waar dat ik beweer dat deze oproep tot nederigheid onder Christelijke broeders een pan - Christelijke benadering van eenheid met zich mee zou brengen en dat eenheid zou moeten worden bevorderd door een handel met de waarheid (zoals handelaren verkopen en kopen) wat zou leiden tot een nivelleren en een relativisme van de waarheid. Integendeel, ik heb dikwijls gesproken over het belang van trouw blijven aan de waarheid, en zelfs meer dan mijn spreken is de boodschap niets anders dan een oproep te leven door de waarheid van het Evangelie in de Ene Openbaring van Christus, als hierboven verwoord. De geschriften bevatten veel waarschuwingen tegen de tegengestelde houding, tot het punt van een portrettering van 'valse oecumene' als een Trojaans paard van het introduceren van een levenloos beeld van Christus :

De met verscheidene kleuren bekladde figuur, deze figuur die deze handelaren jullie proberen te doen vereren en te volgen ben niet Ik - het is een uitvinding van verdorven menselijke handigheid, om het begrip van Mijn Heiligheid en Mijn Godheid te verlagen. Het is een valse oecumene. Het is een trotseren van alles wat heilig is. Ik lijd onder de zonden van deze handelaren.( 22.10.90)

Veel boodschappen over eenheid houden deze twee vitale aspecten van oecumene bijeen: De spirituele houding die nederigheid inhoudt en liefde tegenover andere Christenen, samen met het compromisloze zoeken naar de waarheid van Christus. Een voorbeeld daarvan is een passage waar de Heilige Maagd Maria spreekt over de structuur van de eenheid :

Het Koninkrijk van God bestaat niet uit slechts woorden op de lippen, het Koninkrijk van God is liefde, vrede, eenheid en geloof in het hart. Het is de Kerk van God verenigd in Eén, binnen in jullie hart. De sleutels tot de eenheid zijn: Liefde en nederigheid. Jezus heeft jullie nooit aangespoord tot verdeeldheid. Deze verdeeldheid in Zijn Kerk was niet Zijn verlangen.(23.9.91)

Verder naar beneden, in dezelfde passage, spreekt Jezus over de waarheid : 'Verdedig altijd de waarheid, tot in de dood. 'Van tijd tot tijd zal je schade worden berokkend, maar Ik zal dat juist zover toestaan als nodig is om je ziel rein en volgzaam te houden'. (herhaald op 5.6.92 - 25.9.97 - 22.6.98 etc.)

Ik heb enkele ontmoetingen gehad met Katholieke geestelijken in de Verenigde Staten, Nederland en Zwitserland in het bijzonder, die zeer liberaal zijn en zeer tegen de Paus. Ik moest de Stoel van Petrus verdedigen en aan hen uitleggen, zo goed als ik kon, door machtige boodschappen, die van Christus afkomstig zijn, om hen te laten zien hoe verward hun geest was. Op het einde kwamen veel van deze priesters mij vertellen dat zij deze opheldering hadden gewaardeerd. Er waren er een of twee die niet instemden en tegen mij zeiden dat ik nog Katholieker was dan de Katholieken… Hoewel er veel passages over de eenheid zijn die aandacht besteden aan de eenheid tussen de Kerken, zijn er ook een tamelijk groot aantal die speciaal geschreven zijn voor veel Katholieke geestelijken, die tegen de Paus rebelleren, om hen terug te brengen tot trouw jegens de Paus. Hier volgt een voorbeeld uit het begin van de boodschappen :

Ik, de Heer, wil geen scheiding binnen Mijn Kerk. Jullie moeten je omwille van Mijn zaak verenigen, en Mij onder Mijn Naam beminnen, Mij volgen en van Mij getuigen. Jullie moeten elkaar beminnen zoals Ik jullie bemin. Jullie zullen je verenigen en één kudde worden onder één Herder 5. Ik heb, zoals jullie allemaal weten, Petrus gekozen en hem de autoriteit gegeven. Ik heb, zoals jullie allen weten, hem de sleutels gegeven van het Koninkrijk van de hemel. Ik heb Petrus gevraagd Mijn lammeren en Mijn schapen te voeden en voor hen te zorgen 6 Deze autoriteit is hem door Mij gegeven. Ik heb niet verlangd dat jullie Mijn wensen zouden veranderen. (19.3.88)

Nog een boodschap die spreekt over de toekomst en de eenheid, stelt het nog duidelijker :

Nog een boodschap die spreekt over de toekomst en de eenheid, stelt het nog duidelijker : Dan zal Ik Petrus een ijzeren scepter in handen geven, waarmee hij Mijn schapen zal hoeden, en voor hen die niet weten en zich nog afvragen: 'Waarvoor moeten wij een herder hebben?' zeg Ik je dit: 'Heb je ooit iets gezien of gehoord van een kudde schapen zonder herder?' Ik ben jullie Hemelse Herder en Ik heb Petrus gekozen om Mijn lammeren te weiden tot aan Mijn Wederkomst. Ik heb hem de verantwoordelijkheid gegeven, dus waarom al die twistgesprekken en die nutteloze argumenten?' En voor allen die Mijn woorden nog niet kennen, zeg Ik dat ze die in de Heilige Schrift moeten lezen. Ze zijn te vinden in het getuigenis van Johannes, Mijn leerling 7. Ik zal dan Mijn Kerk verenigen en jullie met Mijn Armen als één kudde omvatten, want zoals het nu is, zijn jullie allen verstrooid en in communiteiten en splijtgroepen verdeeld. Jullie hebben Mijn Lichaam uiteengerukt en dat kan niet zijn. Ik zal jullie allen verenigen. (16.5.1988)

Andere boodschappen spreken over de Paus als de Vicaris van Christus of van de Vicaris van de Kerk. Hier volgt een voorbeeld :

Bidt voor de gehele Kerk. Weest de wierook van Mijn Kerk, en daarmee bedoel Ik dat jullie moeten bidden voor al diegenen die Mijn Woord verkondigen, van de Vicaris, die Mij vertegenwoordigt, tot de apostelen en de profeten van deze dagen, van de priesterlijke zielen en de religieuzen tot aan de leken, opdat zij bereid mogen zijn te begrijpen dat jullie allen, die Ik genoemd heb, deel uitmaken van Eén Lichaam, Mijn Lichaam (10.1.90). Meer verwijzingen in 1.6.89 - 2.3.90 - 10.10.90 - 18.3. 91 - 20.4.93 - 20.12.93 - 15.4.96 - 22.10.96 - 20.12.96.

De geschriften bevatten geen verwijzingen naar hoe de rol van Petrus zal samenhangen met de rollen van de verschillende patriarchale zetels, en dus kan ik daarover niet spreken. Maar ik ben ervan op de hoogte dat de Paus zelf in de Pauselijke rondzendbrief 'Ut unum sint' zich openstelt voor een discussie hierover :

Het is niettemin opmerkelijk en bemoedigend dat de vraag over het primaat van de Bisschop van Rome nu een onderwerp van studie is geworden, dat reeds in beweging is of in de nabije toekomst zal zijn. Het is eveneens opmerkelijk en bemoedigend dat deze kwestie opdaagt als een essentieel thema, niet alleen in de theologische dialoog, waarin de Katholieke Kerk zich bezighoudt met andere Kerken en Kerkelijke Gemeenschappen, maar ook meer in het algemeen in de oecumenische beweging als geheel. Onlangs hebben de afgevaardigden naar de vijfde Wereldraad van de Commissie over Geloof en Orde van de Wereldraad van Kerken, gehouden in Santiago de Compostela, aanbevolen dat de Commissie 'een nieuwe studie begint over de kwestie van een universele bediening van de Christelijke eenheid'. Na eeuwen van bittere onenigheden hebben de andere Kerken en Kerkelijke Gemeenschappen een frisse kijk op deze dienst van eenheid. 8

Dezelfde encycliek bevestigt de noodzaak dat Oost en West herenigen, verschillen toestaand tussen de twee Kerkgenootschappen, terwijl zij in volle eenheid zijn :

In dit licht verlangt de Katholieke Kerk naar niets anders dan naar de volledige gemeenschap tussen het Oosten en het Westen. Daarbij vindt zij haar inspiratie in de ervaring van het eerste millennium. 'Terwijl het kerkelijk leven zich op verschillende wijzen ontwikkelde, belette dit de christenen niet, dankzij de wederzijdse betrekkingen, steeds de zekerheid te kunnen behouden zich in iedere Kerk thuis te voelen, omdat vanuit alle kerken in een wonderbare verscheidenheid van talen en tongvallen de lof opsteeg tot de éne Vader, door Christus, in de Heilige Geest; allen waren verzameld voor het vieren van de Eucharistie, hart van en model voor de gemeenschap, niet alleen wat spiritualiteit en zedelijk leven betreft, maar ook voor de structuur zelf van de Kerk, in de verscheidenheid van de ambten en diensten, onder voorzitterschap van de bisschop, de opvolger van de Apostelen. De eerste Concilies zijn een welsprekend getuigenis van deze blijvende eenheid in verscheidenheid' (Ut unum sint 61). 9

Hoewel de geschriften niet spreken over structurele kwesties met betrekking tot Oost en West, zijn er veel verwijzingen naar het belang van de Oosterse Kerk. Daardoor gaat de vastberaden onderstreping van het belang van de rol van Petrus, in latere boodschappen, gepaard met een inzicht dat spirituele vernieuwing zeer goed zou kunnen zijn, geïnspireerd door de Oosterse Kerk. Daardoor wordt het zelfs duidelijker waarom het Lichaam van Christus moet ademen met beide longen - die van de westerse en die van de oosterse aanwezigheid van de Kerk :

Huis van het Westen, je hebt beseft, door het Licht van Mijn Geest, dat een lichaam twee longen nodig heeft om vrij te ademen en dat Mijn Lichaam onvolmaakt is met één long; bid dat Mijn levengevende Geest jullie zal samenbrengen, maar hoeveel zal Ik daarvóór nog moeten lijden ! 10 (27.11.1996)

En een andere eensluidende boodschap :

bid voor het huis van het Oosten en het Westen om samen te komen, als twee handen, gelijk en in schoonheid, als ze zijn samengevouwen en naar de hemel wijzen, als ze bidden. Laat deze twee handen, behorend tot hetzelfde lichaam, samenwerken en hun bekwaamheid en hulpbronnen met elkaar delen… laat deze twee handen Mij samen omhoog heffen… (15.6.95).

Een andere boodschap spreekt over de rol van het Oosten bij het weer samenbrengen van de twee Huizen, het Lichaam van Christus herenigend :

Luister en schrijf: van de Oostelijke oever zal de heerlijkheid stralen; daarom zeg ik tegen het Huis van het Westen: wend je ogen naar het Oosten; ween niet bitter om de Geloofsafval en de afbraak van je Huis; raak niet in paniek, want morgen zul je eten en drinken samen met Mijn loot van de Oostelijke oever; Mijn Geest zal jullie samenbrengen; heb je niet gehoord dat het Oosten en het Westen één Koninkrijk zullen zijn? Heb je niet gehoord dat Ik genoegen zal nemen met één gezamenlijke datum ? 11

Ik ga Mijn hand uitstrekken en op een stok de volgende woorden kerven: Westelijke oever, Huis van Petrus en al degenen die hem trouw zijn; daarna zal Ik op een andere stok kerven: Oostelijke oever, Huis van Paulus, samen met al degenen die hem trouw zijn; en als de leden van de twee Huizen zullen zeggen: 'Heer, vertel ons nu wat U bedoelt', zal Ik tegen hen zeggen: 'Ik zal de stok nemen, waarop Ik de naam van Paulus, samen met allen die hem trouw zijn heb gekerfd, en de stok van Petrus en al zijn getrouwen nemen; Ik zal van de twee stokken één stok maken en ze als één samenhouden; Ik zal ze samenbinden met Mijn Nieuwe Naam; dit zal de brug zijn tussen het Westen en het Oosten; Mijn Heilige Naam zal de brug verbinden, zodat jullie je bezittingen over de brug zullen uitwisselen; ze zullen niet langer alleen praktiseren, maar samen, en Ik zal over hen allen regeren;

Wat Ik Mij heb voorgenomen zal gebeuren, en zouden er mensen tegen je zeggen, dochter, dat deze tekenen niet van Mij zijn, zeg hun dan: 'Wees niet bevreesd, hebben jullie niet gehoord dat Hij zowel het heiligdom als de steen des aanstoots is? de Rots die de twee Huizen ten val zal brengen, maar ze ook weer kan doen verrijzen als één enkel Huis ?'(24.10.94).

Deze boodschap neemt weer niets weg van de rol en de autoriteit van Petrus, maar zij doet het belang uitkomen van het verenigd zijn van de Oosterse en de Westerse delen van het Lichaam van Christus, opdat de wereld moge geloven.


De toekomst van de Christelijke Eenheid.

Hoewel de boodschap het primaat van Petrus, de Bisschop van Rome, bevestigt, in beide gekend, zowel in de Orthodoxe en in de Katholieke traditie, spreekt ze niet over vragen van jurisdictie. Ik geloof dat ik niet geroepen ben te spreken over dit probleem en dus onthoud ik mij hoe dan ook van het te doen.

Het is mijn roeping het belang van de Paus te bevestigen en zijn Stoel te verdedigen tegen al diegenen die ertoe neigen hem niet te gehoorzamen en tegen hem te rebelleren, om de constructie te inspireren en de innerlijke structuur van eenheid te versterken. Mijn voornaamste benadering van de eenheid is die van eenheid door spiritualiteit. De boodschap roept op tot eenheid, beide intra nos en extra nos - een oproep om de spirituele dynamiek van eenheid te versterken, zowel binnen de afzonderlijke Kerken als tussen hen onderling.

Ik weet niet hoe de toekomstige structuur van de verenigde Kerk eruit zal zien, daar de Heer heeft verkozen niet hierover te spreken en Hij mij ook niet de gunst bewees mij enig licht hieromtrent te geven, maar ik geloof dat het zal komen door spiritualiteit; en ik geloof dat mij een voorsmaak van de genade van die toekomstige eenheid is geschonken in verschillende oecumenische bijeenkomsten.

In maart 2000 bijvoorbeeld stond de Heer onze gebedsgroepen toe bijeen te komen in Zijn geboorteplaats Bethlehem; 450 deelnemers kwamen daarheen van wijd en zijd; ja, uit meer dan 55 landen en uit 12 verschillende kerken, naar een internationale bijeenkomst van gebed om vrede en eenheid. Wij waren bijeen als één enkele familie. Bij ons waren 75 geestelijken, ook uit 12 verschillende kerken, maar ook geestelijken uit het Heilig Land, die toen zij hoorden over deze gebedsbijenkomst, ons ook wilden vergezellen. Deze oecumenische gebeurtenis was gecoördineerd door enkele Joden en Palestijnen, die geraakt waren door de geschriften van 'Het Ware Leven in God'. Zij geloofden in de verlossing door Christus en aan Zijn reddend plan in onze dagen en hebben vrijwillig de bijeenkomst georganiseerd. Als men weet hoe in onze dagen Palestijnen en Joden tegen elkaar vechten, is hun verzoening een teken van de macht van de Heilige Geest, die deze twee naties samenbracht om te werken voor een bijeenkomst voor vrede tussen de verdeelde Christenen. Zoals de Heilige Schrift zegt: 'En de vredevrucht van de gerechtigheid wordt gezaaid door hen die de vrede bewaren'(Jakobus 3, 18). Dit is een les voor ons allen.

Wij beleefden en hadden een voorsmaak van wat eenheid onder Christenen op zekere dag zal zijn. Wij aanhoorden toespraken van geestelijken van verschillende kerken over eenheid. Hun toespraken weerklonken alsof ze uit één mond en één geest kwamen. Wij ervoeren gedurende deze toespraken het grote verlangen onder ons allen om één te zijn. Wij zagen en bemerkten de dorst van de leken en de geestelijken, die wij hebben naar eenheid. Maar tegelijk ervoeren wij de grote uiterlijke wonden die onze verdeeldheid heeft veroorzaakt aan het Mystieke Lichaam van Christus.

De meerderheid onder ons was deze verdeeldheid moe, want het komt niet overeen met de wet van liefde van Onze Heer. Christus is onze verdeeldheid nog meer moe. Het gejuich en de uitroepen van vreugde van al deze naties, die verbonden waren, die opriepen tot volledige eenheid onder Christenen, toonden aan dat deze verdeeldheid niet alleen een zonde is, maar ook een anti-getuigenis. Maar de grootste zonde tegen de eenheid is het feit dat de data van Pasen zijn gescheiden. Hoe goed zal het zijn als wij allen samen eenstemmig uitroepen: 'Christus Anesti' op dezelfde dag. Wij allen zeggen: 'Uw Wil geschiede op aarde zoals in de hemel…' Jezus Christus heeft ons verenigd door Zijn Bloed, hoe kan dus iemand deze eenheid afwijzen? 'Want Hij is onze vrede, Hij die beide groepen, heidenen en Joden, één heeft gemaakt, en de scheidsmuur, die hen gescheiden placht te houden, heeft weggebroken, in Zijn eigen Persoon de vijandschap vernietigend, die veroorzaakt werd door de geboden en instellingen van de Wet'. (Ef. 2, 14-15). Hoe kunnen wij 'nee' zeggen tegen God als Hij wil dat wij ons herenigen? Zou het kunnen zijn omdat onze harten zich hebben verhard? Hebben wij de woorden van de Heilige Vader vergeten toen hij zei: 'De elementen die ons verenigen zijn veel groter dan die welke ons verdelen'? Wij zouden dus deze elementen moeten oppakken en gebruiken om de weg naar volledige eenheid te effenen.


De Heilige Eucharistie en eucharistische deelname.

In de Catechismus van de Katholieke Kerk staat geschreven, met verwijzing naar Sint Augustinus, met betrekking tot de Eucharistie :

De verhevenheid van dit mysterie [de Heilige Eucharistie] doet de heilige Augustinus uitroepen : 'O Sacrament van devotie ! O teken van eenheid ! O band van liefde ! Hoe pijnlijker we de kerkelijke verdeeldheid voelen, waardoor de gemeenschap aan de tafel van de Heer verbroken wordt, des te vuriger klinkt tot de Heer het gebed dat de dagen van volledige eenheid onder allen die in Hem geloven mogen terugkeren ( KKK 1398 Katechismus van de katholieke Kerk ).

De Heer spoort ons aan tot verzoening en hereniging. Zoals een bekende Katholieke Kardinaal onlangs zei tot een Orthodoxe priester-vriend van mij in New York, die deelnam aan de Heilige Mis van de kardinaal in Rome, zo is het ook mijn overtuiging dat het mogelijk moet zijn opnieuw de eenheid rond de tafel van de Heer te verkrijgen tussen Katholieken en Orthodoxen, daar wij dezelfde sacramenten en feitelijk hetzelfde geloof hebben, ofschoon gekleed in verschillende uitdrukkingen van geloof en aanbidding. Ik ben door de brandende liefde van onze Heer de diepten gaan ervaren van Zijn verlangen naar de volmaakte eenheid van Zijn Lichaam en ik geloof dat Hij pijn lijdt door ons gebrek aan liefde en gemeenschap. Daarom heb ik geen groter verlangen dan dat Zijn Lichaam wordt herenigd en ik ben ervan overtuigd dat wij, Christenen, als wij Jezus Christus werkelijk beminnen, alles moeten doen wat in ons vermogen ligt voor de verzoening van de afgescheiden leden van het Lichaam van Christus.

Ondertussen weet ik dat deze eenheid niet gemakkelijk tot stand zal komen, maar alleen door een wonder van Onze Heer. Hoewel wij alles moeten doen wat wij kunnen om de eenheid te bevorderen, heeft Hij beloofd ons de eenheid te schenken, wat het werk van de Heilige Geest zal zijn, want zoals ik ooit eerder heb gezegd, in 1992, zal zij plotseling komen, zoals de val van de Berlijnse muur : 'Barmhartigheid en Gerechtigheid werken met zodanige wonderen als sinds vele generaties niet meer gebeurd is, en de Eenheid zal over jullie komen als de dageraad, en even plotseling als de val van het communisme. Ze zal van God komen, en jullie naties zullen dat het Grote Wonder noemen, de Gezegende Dag in jullie geschiedenis' (10.1.90).

De Kerk van Christus is één in die zin dat Christus één is en slechts één Heilig Lichaam heeft. Het zijn de mensen van de Kerk die verdeeld zijn. Als Christenen ertoe in staat zijn de negatieve obstakels die hen scheiden te boven te komen, obstakels die volgens de Heilige Schrift tegen de vervulling van de eenheid van geloof, liefde en aanbidding tussen ons zijn, zal de Vader het gebed verhoren dat al door Zijn Goddelijke Zoon is uitgesproken toen Hij zei : 'Mogen zij één zijn in Ons, zoals U in Mij en Ik in U, opdat de wereld moge geloven dat U mij hebt gezonden' (Joh. 17, 21).

Terwijl we wachten op deze genade volg ik zo goed als ik kan de beginselen in de huidige stand van zaken, en ik ben ervan overtuigd geen inbreuk te doen op het geweten van de leden van welke Kerk dan ook. In de vraag is het volgende gezegd: 'Men krijgt soms de indruk als men uw boeken leest, dat u boven beide Kerken staat, zonder aan een van beide te zijn verplicht…' Er is geen reden in het geschreven werk om de indruk te krijgen dat ik boven beide Kerken sta. Zoals u het schrijft schijnt het meer op het praktische vlak te zijn.

Wat betreft de wijze waarop ik mijn geloof praktiseer, ik ben Orthodox en ten volle verplicht aan mijn Kerk. Als er een Orthodoxe kerk in de buurt is, neem ik altijd deel aan haar zondagsmis, tenzij er natuurlijk geen is, zoals in Dhaka, Bangladesh, waar ik leefde. Kort voordat ik naar Rome kwam, waar ik nu woon, heb ik 11 jaar in Zwitserland gewoond. Elke zondag ging ik naar onze Orthodoxe kerk en de Griekse priester van Lausanne, Pater Alexander Iossifides is mijn getuige, alsook de gelovigen die in de kerk waren en mij regelmatig zagen, tenzij natuurlijk wanneer ik op reis was. In het buitenland, gedurende mijn reizen, als er een voor mij opgezet programma was dat ik moest volgen en waar ik mijn getuigenis aflegde, soms, en ik zou eraan toe willen voegen, eerder zelden, kon het gebeuren dat de Katholieke priester of Bisschop van de plaats die mij had uitgenodigd om te spreken, een Heilige Mis voor het publiek had georganiseerd, die te volgen was op dezelfde plaats waar ik had gesproken; dan bleef ik bij de mensen voor de Heilige Mis, daar het in het programma was opgenomen, en ontving ik daar de Heilige Communie.

Hier in Rome woon ik buiten het centrum en tamelijk ver verwijderd van mijn Grieks -Orthodoxe kerk, die in het centrum van Rome ligt. Er is een Slavisch Orthodoxe Kerk bij Tre Fontane, die ik bezocht heb, maar ik versta de taal niet. En dus veroorloof ik mij soms, daar ik de helft van de tijd weg ben, om de Heilige Communie te ontvangen in het Heiligdom van de Madonna del Divino Amore (Madonna van de Goddelijke Liefde) die 3 kilometer van mijn woning verwijderd ligt. Ik geloof dat het Tweede Vaticaans Concilie mij toestaat dit te doen wanneer er, zoals de Catechismus van de Katholieke Kerk zegt: 'een zekere gemeenschain sacris, is, in de Eucharistie dus, 'in de gegeven geschikte omstandigheden en met toestemming van het kerkelijk gezag, het niet alleen mogelijk is, maar wordt zelfs aangeraden' (KKK 1399).

In het Decreet Orientarium Ecclesiarumvan Vaticanum II wordt verklaard: 'Als Orthodoxe Christenen, te goeder trouw afgescheiden van de Katholieke Kerk, uit eigen beweging erom vragen, en de vereiste gesteltenis bezitten, mogen zij worden toegelaten tot de Sacramenten van Boete, Eucharistie en Ziekenzalving…'

De Katholieke Codex van het Canoniek recht verklaart :

Katholieke bedienaren mogen wettig de Sacramenten van Boete, Eucharistie en Ziekenzalving toedienen aan leden van de Orthodoxe (Oriëntaalse) Kerken, die niet in volle Gemeenschap leven met de Katholieke Kerk, als zij uit zichzelf vragen om de Sacramenten en goed zijn voorbereid. Dit geldt ook voor leden van andere Kerken, die naar het oordeel van de Apostolische Stoel in dezelfde gesteltenis verkeren als de Oriëntaalse Kerken voorzover het de Sacramenten betreft (Canon 844.3).

De Pauselijke Brief van Johannes Paulus II 'Ut unum sint' zet de verklaring voort met verwijzing naar Orientalium Ecclesiarum:

Wegens de zeer nauwe sacramentele banden tussen de Katholieke Kerk en de Orthodoxe Kerken, heeft het Decreet over Oosterse Kerken 'Orientalium Ecclesiarum' verklaard:'Pastorale ervaring toont duidelijk aan dat, met respect tegenover onze Oosterse broeders, de verschillende omstandigheden betreffende individuen in overweging genomen zouden moeten en kunnen worden, waarin de eenheid van de Kerk niet in gevaar is gebracht noch intolerabele risico's zijn verwikkeld, maar waarin redding zelf en het spirituele profijt van de zielen dringend aan de orde is. Daarom heeft, gezien de ervaring van speciale omstandigheden van tijd, plaats en personage, de Katholieke Kerk dikwijls een milder beleid aangenomen en neemt nu een milder beleid aan, aan allen middelen aanbiedend tot redding en een voorbeeld van naastenliefde onder Christenen, door deelname aan de Sacramenten en in andere sacrale functies en objecten' .12

Met betrekking tot de kerken van de Reformatie zijn de dingen ingewikkelder. Veel mensen met een Protestantse opvoeding die 'Het Ware Leven in God' lezen, werden Katholiek uit eigen vrije wil, meestal te danken aan de kwestie rond de Eucharistie. Jezus spreekt in de boodschappen niet over de geldigheid van hun sacramenten, maar Hij spoort de Protestanten nogmaals aan de Moeder van Jezus te beminnen en de rol van Petrus te erkennen :

Vassula, de tijd is gekomen om Mijn Kerk te herenigen. Komt weer samen, beminden, komt en herbouwt deze oude ruïnes; herbouwt Mijn Oude Stichting, een Stichting die door Mijn Eigen Hand is gegrondvest. Eert Mijn Moeder evenals Ik Haar eer, die Het Woord ben, en eert Haar boven alles. Zou Ik dan niet verlangen dat jullie, die stof en as zijn, Haar erkennen als de Koningin van de Hemel - door Haar te eren! Het is Mijn smart vandaag te zien hoe weinig Mijn schepselen weten van Haar belangrijkheid. De meeste van Mijn toegewijden, die onder de naam Lutheranen verzameld zijn, en die zich helemaal geïsoleerd hebben, moeten terugkeren tot Petrus (22.12.87).

In een andere boodschap berispt Christus deze Christenen die verzuimen de grootheid van het mysterie van de Eucharistie te zien en Christus' Goddelijke Tegenwoordigheid daarin :

… en daarom zeg Ik tot de Kerken, wier geestelijkheid Mijn Mysterie niet hebben aanvaard: 'Komt tot bezinning en zoekt Mij oprecht, bedwingt jullie verbolgenheid (ressentiment) ook tegen Mijn Moeder; moge elk volk weten dat Mijn Vlees en Mijn Bloed van Mijn Moeder komt; ja, Mijn Lichaam komt uit de Allerheiligste Maagd, uit zuiver bloed; gezegend zij Haar Naam! Om alle nederige mensen van de aarde, die Mij ontvangen, te redden en hen onvergankelijk leven te geven, werd Ik Brood om Mij aan jullie te geven; en door deze Communie heilig Ik allen die Mij ontvangen door hen te vergoddelijken, om het vlees van Mijn Vlees te worden en het gebeente van Mijn Gebeente ... door Mijn Godheid vergoddelijk Ik mensen 13 (…) nu ben Ik veroordeeld door mensen; het Gewaad dat jullie kan bedekken, door jullie majesteitelijk te tooien, door jullie een metamorfose te geven, door jullie te vergoddelijken, is geweigerd door deze kerken die Mijn Mysterie niet kunnen begrijpen… vandaag roep Ik opnieuw vanuit de hemel: 'Broeders, waarom ondermijnen jullie Mijn Godheid? Als jullie er aanspraak op maken degenen te zijn die weten wat juist is, waarom plundert jullie geest dan Mijn Kerk?(...) Ik nodig jullie uit de Heilige Mis te vieren en deel te nemen aan het Goddelijk Mysterie op de wijze die Ik werkelijk heb ingesteld (…) Zij bevestigen Mijn macht door Mijn ontzagwekkende macht te verkondigen, door hun lof voor Mij te zingen, door Mijn Almacht en Mijn machtige wonderen te erkennen, maar Ik word een steen des aanstoots als het eropaan komt de verhevenheid van Mijn Godheid en Mijn Tegenwoordigheid in de Eucharistie te beoordelen (16.10.2000)..


Huwelijkse Status.

Verderop in uw vraag zegt u over mijn soms ontvangen van de Heilige Communie in de Rooms Katholieke Kerk: 'Onze zorg om de Katholieke volgelingen die mogelijk deze houdingen uitleggen op een relativistische manier en in de verleiding komen de orde van hun eigen Kerk te veronachtzamen'. Als het Canonieke Recht dat ik hierboven heb geciteerd bewijst dat ik in volledige harmonie ben met het Katholieke Canonieke Recht, zie ik geen reden voor de Katholieken om relativistisch te reageren.

Ik ben niet voor echtscheiding en ik probeer niet de leerstelling onder Katholieke Christenen, dat hertrouwen van gescheiden mensen zou moeten worden toegestaan te bevorderen. Mijn echtscheiding en burgerlijk hertrouwen gebeurden voor mijn bekering. Na mijn bekering ontdekte ik in het licht van de boodschappen van het 'Ware Leven in God' dat mijn huwelijkse situatie niet correct was. Maar niemand was op de hoogte van deze situatie, behalve ikzelf, en het was weer door mijzelf dat ik het openlijk betreurde. Ik heb mijn eigen situatie afgekeurd toen in feite niemand iets erover wist. Toen ik mijn fout besefte, benaderde ik de autoriteiten van mijn kerk in Lausanne en doorliep ik een proces van opheldering van alles volgens de Orthodoxe huwelijksregels. Ik ben dus een Orthodoxe Christen in harmonie met mijn Kerk en haar regelingen als iedere andere Orthodoxe Christen, en als zodanig is het mij toegestaan de Eucharistie te ontvangen in mijn eigen Kerk en in de Katholieke Kerk volgens de bovengenoemde principes. Ik negeer op geen enkele wijze de huwelijksregelingen van de Katholieke Kerk. Tot uw informatie voeg ik mijn Huwelijkscertificaat toe aan dit document (bijlage 1).


Vraag 3 Verwarring van terminologie met betrekking tot de personen van de Heilige Drie -Eenheid.

In uw eerdere geschriften was, zoals opgemerkt in de 'Notificatione', enige verwarring over de terminologie met betrekking tot de Personen van de Heilige Drie-Eenheid. Wij zijn er zeker van dat u de onderrichting van uw Kerk onderschrijft. Denkt u ons te kunnen helpen deze uitdrukkingen te verduidelijken? Als het gaat om zaken van geloof, zou het dan niet nuttig zijn de officiële terminologie te volgen van de standaard catechismus om verwarring te vermijden in de geest van de lezers van 'Het Ware Leven in God' ?

Met het oog hierop wil ik proberen zo goed mogelijk het dilemma van de taal uit te leggen, u eraan herinnerend dat ik geen theologe ben die zich kan uitdrukken op een technische manier of woorden vanboven kan ontvangen in een officiële terminologie. Het is duidelijk dat onze Heer Zich heeft uitgedrukt op een manier die ik zou kunnen begrijpen, door Zichzelf aan te passen, om mij te bereiken. Hij spreekt ook niet tot mij in een scholastieke theologie, maar dat deed Hij ook niet toen Hij op aarde was, wanneer Hij zei: 'De Vader en Ik zijn Eén'(Joh. 10, 30) noch St. Paulus waar hij schreef: 'De Heer is de Geest' (2 Kor. 3, 17). Tot Bernadette van Lourdes sprak Maria in het lokale dialect, wat geen goed Frans was. Zelfs in de geïnspireerde boeken van de Heilige Schrift heb ik geleerd dat daarin een opmerkelijk verschil is tussen het verfijnde Grieks van St. Lucas en de eenvoudige taal van St. Marcus. De Heilige Catharina van Siena verklaarde eens in haar Dialoog: 'U bent mijn Schepper, Eeuwige Drie-Eenheid, en ik ben Uw schepsel. U hebt van mij een nieuwe schepping gemaakt in het Bloed van Uw Zoon' . 14 Om Christus de Zoon van de Drie-Eenheid te noemen klinkt ketters (heterodox) maar we nemen dit deel zover mogelijk in een goede betekenis…

Het is dus volmaakt normaal als Christus in het begin mijn niveau van vocabulaire gebruikt, eerder dan de taal van een theoloog. Ik heb soms woorden uitgedrukt vanuit mijn persoonlijke ervaring van God en uitte wat ik had gevoeld in de termen die spontaan tot mij kwamen, zonder veel kritische reflectie over hoe dit voor anderen zou klinken, of mogelijk zou worden misverstaan. Om goddelijke mysteries uit te spreken was moeilijk genoeg voor mij, zelfs meer dan hoe men deze goddelijke mysteries zou moeten uitdrukken in overeenstemming met de traditionele taal. Theologen daarentegen gebruiken een vocabulaire die zorgvuldig is verfijnd gedurende eeuwen van discussie.

Ik weet niet precies naar welke delen van de eerdere geschriften de vraag verwijst, maar ik kan mij voorstellen dat het gaat over Christus die 'Vader' wordt genoemd. Christus is de Zoon van de Vader. In deze delen van de openbaring verwijzen de geschriften niet op een ontologische of doctrinaire manier naar de Persoon van Christus. Het is eerder hartelijke en vaderlijke taal, dezelfde taal die Jezus gebruikte tegenover Zijn leerlingen: 'Mijn kinderen…'(Joh. 13, 33). Reeds Jesaja beschrijft de Messias als de 'Wonderbare Raadsman, de Machtige God,de Eeuwige Vader' (Jes. 9,5).

Vanaf het allereerste begin verwarde ik de Vader, de Zoon en de Heilige Geest niet. De houding van Christus tegenover mij was er een van vaderlijke genegenheid. Als ik in een passage Jezus 'Vader' genoemd heb, was dat vanwege de vaderlijke manier waarop Hij tot mij sprak. Het was als die voorbeelden waarin vaders met geduld en liefde uitleg geven en bepaalde dingen leren aan hun kinderen voor hun groei en ontwikkeling. Hier volgt een voorbeeld van Christus' woorden : 'Groei in de geest, Vassula, groei, want het is jouw taak alle Boodschappen, die Ik en Mijn vader gegeven hebben, door te geven. De Wijsheid zal je onderrichten'. Ik antwoord dan: 'Ja, Vader!' Jezus antwoordt vervolgens : 'Wat is het mooi je Mij 'Vader' te horen noemen! Ik verlangde ernaar van jouw lippen dit woord 'Vader' te horen (16.2.87). In de litanie van de Allerheiligste Naam Jezus wordt Jezus genoemd: 'Vader van de toekomstige wereld'. De Sequentie voor de Heilige Mis van Pinksteren noemt de Heilige Geest 'Vader van de armen'. Ik koos de heilige Symeon, een theoloog en zeer dierbare en belangrijke heilige voor mijn Orthodoxe traditie, om u wat meer punten van overeenkomst te geven. Dit is wat hij zegt: 'Voor hen die zijn gespeend, speelt Hij (Christus) de rol van een liefhebbende Vader die waakt over de groei en ontwikkeling van Zijn kinderen'. (Theologisch Ethische Oraties 4, 269-270)

De kritiek kan ook verwijzen naar een speciale boodschap in het begin, toen de Heer mij wilde onderrichten over de eenheid van de Drie-Eenheid. De boodschap die mogelijk wordt onderzocht was : 'Ik ben de Vader en de Zoon. Begrijp je het nu? Ik ben Eén; Ik ben Alles in Eén; (02.03.1987). Hier wilde de Heer mij de perfecte en ontologische eenheid van de Allerheiligste Drie-Eenheid doen begrijpen; hoe de drie Personen onverdeeld zijn en zo volledig één in natuur. Zoals de Heilige Symeon zei in zijn Hymne 45, 7-21: 'Drie in een en één in drie… Hoe had ik kunnen weten, Heer, dat ik een dergelijke God had, Meester en Beschermer, Vader, Broeder en Koning…?' Langzamerhand werd elke niet-officiële terminologie uitgekristalliseerd door de tijd, en als dus iemand enige verwarring zou hebben gevoeld, werd het later duidelijker.

Herinner u hoe Paus Benedictus XIV langgeleden kennis nam van twijfelachtige passages in de geschriften van de Vaderen van de Kerk en de heiligen, en opdracht gaf dat :

…wat dezen hebben gezegd moet zover mogelijk worden begrepen in een goede betekenis… duistere punten in een tekst moeten anders worden uitgelegd door helderder teksten… zoek naar de geest van de schrijver, niet vanuit een speciale zin, maar uit de hele context van het werk; welwillendheid moet worden verenigd met nauwgezetheid; oordeel over visies waarmee men het niet eens is, zou moeten worden gevormd niet op basis van iemands visie, maar overeenkomstig de waarschijnlijkheid van de leer (Constitutie van introductie van de Index).

In een van de eerste boodschappen vertel ik hoe Jezus mij vroeg te 'tekenen hoe de Heilige Drie-Eenheid is'. Ik beschrijf dat ik een visioen van licht heb. Dan hoe een licht daaruit komt, dan een ander, drie makend. Daarna verklaarde ik: 'Als de Zoon is in de Vader, dan zijn Zij één. De Heilige Drie-Eenheid is EEN en hetzelfde. Zij kunnen drie zijn, maar alle drie kunnen één zijn. Resultaat, Eén God'. Deze verklaring gebruikt, zo leerde ik, een metafoor (beeldspraak) die teruggaat naar de geloofsbelijdenis van Nicea, welke verklaart dat de Zoon voortkwam uit de Vader als 'licht uit licht'. Dit beeld is sindsdien klassiek geworden in het Christelijk denken. Bijvoorbeeld Symeon de theoloog schrijft over 'de Ene die in het begin was, voor alle eeuwen, verwekt door de Vader, en met de Geest, God en Woord, drievoudig in eenheid, maar één licht in de drie (Hymne 12, 14-18).

Soms spreekt God de Vader en is het duidelijk voor elke lezer die de Heilige Schrift kent, dat het inderdaad de Vader is die spreekt, daar Hij woorden gebruikt zoals: 'Mijn Zoon Jezus' etc. Daarna kon het gebeuren dat op dezelfde dag Christus mij riep om de boodschap voort te zetten en sprak. En weer zal de lezer die de Heilige Schrift kent, begrijpen dat het Christus is die spreekt, omdat Hij spreekt over Zijn Wonden of Zijn Kruis. Zoals voor de boodschappen die b.v. beginnen met de Vader, en later doorgaan met de Zoon, zullen ze gewoonlijk een verwijzing bevatten die zegt: 'later'. Als ik geen verwijzing heb geplaatst, om diegene die leest te helpen, was dat omdat het mij uit de geuite woorden zo duidelijk leek wie er feitelijk sprak, dat ik ze liet zoals ze waren. Van de duizenden lezers heb ik nooit een brief ontvangen van iemand die om opheldering vroeg over het onderwerp en niemand kwam mij vertellen dat ze in verwarring waren gebracht. Alleen twee geestelijken in de Verenigde Staten lazen de boodschap op de verkeerde manier en publiceerden telkens weer hun visies in kranten zonder mij ooit te ontmoeten.

In een passage in de geschriften van 'Het Ware Leven in God' zegt Christus: 'Ik ben de Drie- Eenheid'. Hier vereenzelvigt Christus Zichzelf met de goddelijke natuur van de Drie-Eenheid die Eén is. Christus is Eén van de Drie-Eenheid. Christus spreekt als de godheid, daar ze één in natuur is, verbonden door elk van de drie Personen.

In een van de passages van 'Het Ware Leven in God' zegt Christus : 'Wees gezegend, Mijn kind, Ik, je Heilige Vader, bemin je. Ik ben de Heilige Drie-Eenheid', daarna voegde Hij eraan toe, 'dat heb je goed opgemerkt'. Ik onderscheidde, terwijl Jezus zei Ik ben je Heilige Vader, een 'drievoudige' Jezus, zoals die kunstige afbeeldingen van één persoon, maar zo gemaakt alsof het er drie zijn, waarbij de ene persoon uit de andere tevoorschijn komt, alle drie gelijk en alle drie hetzelfde. 'Ik ben de Heilige Drie-Eenheid, allen in Eén'(11.4.88) (Uniek, onverdeeld, één in wezen, één van substantie) . Als men slechts kijkt naar de eerste verklaring, toegeschreven aan Jezus, zou men zich kunnen afvragen of Hij Zichzelf niet vereenzelvigt met de Vader en dan met de gehele Drie-Eenheid. Maar als men verder leest, is het duidelijk dat Hij dat niet doet.

Christus probeerde mij te onderrichten over de eenheid van de Drie-Eenheid, hoe de drie Personen onverdeeld zijn en zo volledig één. De eenheid van de Drie-Eenheid wordt niet voornamelijk duidelijk uit het feit dat de drie Personen onverdeeld zijn (zoals onafscheidelijke vrienden) maar uit het feit dat ieder van Hen dezelfde unieke natuur bezit en Zij alleen worden onderscheiden door Hun wederzijdse relaties.

In een andere passage van 'Het Ware Leven in God' leert Christus mij hoe de Drie - Eenheid is erkend in elk van Hen als Eén en Dezelfde substantie (wezen) … ben Ik niet Vrijgevig ? Ben Ik niet de Allerhoogste? Hebt dus vertrouwen, want jullie bevinden je in de Armen van jullie Vader. Ik, de Heilige Drie-Eenheid, ben Eén en Dezelfde… (25.7.89).

Teneinde dit onder woorden te brengen op een manier van denken van de traditie van de Orthodoxe Kerk, moge het nuttig zijn weer terug te gaan naar Basil Krivoscheine's boek over de Heilige Symeon. Hier zijn de woorden beter uitgedrukt dan waar ik ze verwoord. 'God is boven alle namen, Hij is Drie-Eenheid en toch kunnen de Ene en Zijn Eenheid niet worden verwoord' (blz. 284). En van de Heilige Symeon zelf :

Met welke veelsoortige namen wij U ook aanroepen, U bent één wezen… Dit ene wezen is een natuur in drie hypostasen, één Godheid, één God is een enkele Drie-Eenheid, niet drie wezens. En toch is de Ene drie volgens hypostasen. Zij zijn verwant, de één met de ander, volgens de natuur, verenigd zonder vermenging, op een manier die ons begrip overtreft. Beurtelings zijn Zij onderscheiden, van elkaar gescheiden zonder scheiding, drie in een en een in drie (Hymne 45, 7-21).

En in een andere passage van het 'Ware Leven in God', houdt Christus vast aan Hun Goddelijke Eenheid : 'Ik-Ben-Hij-Die-Redt, Ik ben jullie Verlosser, Ik ben de Heilige Drie-Eenheid allen in Eén, Ik Ben de Geest van Genade…'(28.7.89)..

Hier vertelde Jezus mij dat Hij in de Vader is met de Heilige Geest, evenals de Vader en Hij in de Geest zijn. Hij, de Zoon, is en blijft voor eeuwig tezamen bestaand in de Vader, met de Heilige Geest. Laten we terugdenken aan de woorden van Christus: God is een Geest: en zij die Hem aanbidden, moeten Hem aanbidden in geest en waarheid (Joh. 4, 24). Van vitaal belang zijn ook de woorden van Sint Paulus: '…want de Heer nu is de Geest; en waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid'. (2 Kor. 3, 17).

Men zal nooit de Vader gescheiden vinden van de Zoon of de Geest, noch de Zoon gescheiden van de Vader en de Geest, noch de Geest uitgesloten van de eenheid met Degene uit wie Hij voortkomt. Dus de uitdrukking van : 'Ik Ben de Heilige Drie-Eenheid allen in Eén' , en andere uitdrukkingen in de geschriften die gelijk zijn aan deze. Eender in andere passages van 'Het Ware Leven in God', specificeer ik : "De Zoon is in de Vader. Zij zijn slechts één. De Heilige Drie-Eenheid is een en gelijkwaardig: drie Personen maar één enkele God: één en drie" (24.11.87) .

Ik zou graag speciaal deze twee uitdrukkingen willen uitleggen die dikwijls in de geschriften van 'Het Ware Leven in God' voorkomen. Christus zegt : '… wees één zoals de Heilige Drie-Eenheid Eén is en Dezelfde'. (10.10.89). . Of een andere uitdrukking : 'Bidt opdat Mijn kudde één worde, zoals Ik en de Vader Een en Dezelfde zijn' (29.3.89). .

Er is hier een zeer belangrijke factor. Als Christus het woord 'hetzelfde' gebruikt, is het verschillend of men dit woord vertaalt in het Italiaans of Frans, want de betekenis verandert, en ik zou graag onder de aandacht brengen dat er zwakheden zijn geweest in vertalingen, maar ik kan daarvoor niet verantwoordelijk worden gehouden. In het Engels (wat de oorspronkelijke taal van de geschriften is) betekent het niet 'dezelfde persoon', maar het betekent 'eender' in de betekenis van 'de eenheid van wezen', 'substantie'.

Dan zijn er passages waarin de Heilige Geest op Zijn beurt eenstemmig spreekt. Maar zelfs zo is het zeer duidelijk. Hier volgt b.v. een passage : 'Je verschrikte kreten doorboorden de hemelen en bereikten de oren van de Heilige Drie-Eenheid… Mijn kind!' De Stem van de Vader, vol vreugde, weerklonk door heel de Hemel. Toen zei de Zoon : 'Ach… Ik zal haar nu in Mijn Wonden doen doordringen, en haar Mijn Lichaam doen eten en Mijn Bloed doen drinken. Ik zal Mij met haar verloven en zij zal voor eeuwig de Mijne zijn. Ik zal haar de Liefde tonen die Ik voor haar koester, en voortaan zullen haar lippen dorsten naar Mij, en haar hart zal het rustkussen zijn voor Mijn Hoofd'. De Heilige Geest zegt onmiddellijk daarna : 'En Ik, de Heilige Geest, zal neerdalen om haar de Waarheid en Onze Diepten te onthullen. Ik zal de wereld eraan herinneren, door haar, dat de grootste van alle gaven de liefde is'. En toen sprak de Heilige Drie-Eenheid eenstemmig : 'Laten Wij dan feestvieren ! Laat de hele Hemel feestvieren!' ( 22.12.90).

Het mysterie van de Allerheiligste Drie-Eenheid, Haar eenheid gecombineerd met de onderscheiden karaktertrekken van elk van de drie Personen en de relatie tussen Hen, is een van de grootste mysteries van het Christelijk Geloof. Maar het feit dat de Drie-Eenheid een zodanig oneindig mysterie is, zou ons niet moeten doen terugdeinzen voor het prijzen van Zijn Wonderen en doen vermijden erover te spreken, hoewel de menselijke taal nooit in staat zal zijn de schoonheid en de onmetelijkheid van de Ene maar Drie-Ene te verwoorden. Want het mysterie van de Allerheiligste Drie-Eenheid is zo centraal aan ons geloof dat het boven alle geloofsmysteries staat en er licht op werpt. Dit is allerduidelijkst onder de aandacht gebracht in de Catechismus van de Katholieke Kerk :

Het mysterie van de Allerheiligste Drie-Eenheid is het centrale mysterie van het Christelijk geloof en het Christelijk leven. Het is het mysterie van God in Zichzelf. Het is dus de bron van alle andere geloofsmysteries, het licht dat ze verlicht. Het is de meest fundamentele en essentiële leer in de hiërarchie van de geloofswaarheden . 15De hele heilsgeschiedenis is dezelfde als de geschiedenis van de wegen waarlangs en de wijze waarop de ware en enige God, Vader, Zoon en Heilige Geest, Zich aan de mensen openbaart en zich met de mensen, die zich door de zonde van Hem afgekeerd hebben, verzoent en verenigt 16 (KKK 234).


Vraag 4 Protologie en Eschatologie.

Er zijn wat moeilijkheden met betrekking tot protologie en eschatologie. In welke betekenis heeft de ziel een 'visioen van God' voordat ze in het lichaam is ingestort? En hoe voorziet u de plaats van het Nieuwe Pinksteren binnen de geschiedenis van de verlossing in relatie met de wederkomst van Christus op het einde van de tijden en de verrijzenis van de doden ?

Protologie: Ik geloof niet in enige vorm van reïncarnatie. Integendeel, mijn geschriften spreken tegen reïncarnatie en tegen New Age : 'Die leerstellingen van Satan leren jullie te geloven in reïncarnatie terwijl er geen reïncarnatie bestaat; zij houden de uiterlijke schijn van godsdienst op, maar hebben er de innerlijke kracht van verworpen - de Heilige Geest en de Heilige Communie'(19.4.92). De passage waarnaar u verwijst, zou de volgende kunnen zijn :

…dan, temidden van dit verblindende Licht, zullen jullie zielen zien wat ze ooit eerder hebben gezien, in die fractie van een seconde, dat moment van jullie schepping… Zij zullen Hem zien die jullie het eerst in Zijn Handen heeft gehouden, de Ogen die jullie het eerst hebben gezien, zij zullen de Handen zien van Hem die jullie gevormd en gezegend heeft… Zij zullen de meest tedere Vader zien, jullie Schepper…(15.9.91).

De passage is er een van poëtische en mystieke taal. Wat hier is gezegd is op geen enkele manier de pre-existentie van de ziel. Ze spreekt veeleer over hoe God elke ziel zegent en bemint vanaf het eerste moment van haar schepping. Ik geloof dat wij zijn geschapen naar het beeld van God en dat wij Zijn stempel dragen in de diepte van onze ziel, waardoor mensen een natuurlijk verlangen hebben naar hun Schepper, dat alleen Hij kan tevredenstellen, zoals Sint Augustinus zegt: 'Het hart is gemaakt voor God; onrustig is ons hart totdat het rust in God'. Het belangrijke ding dat ik bedoelde door te geven door die zin is: Wij dragen het beeld van God in de diepte van ons wezen vanaf het moment van onze ontvangenis (conceptie).

Eschatologie : Er is gezegd dat ik een verkeerd soort chiliasme verdedig, met de bedoeling een nieuwe orde te vestigen, een materiële 'Nieuwe Hemelen en Nieuwe Aarde' vóór de Tweede komst van Christus. Dit is verkeerd en kan nergens in de boodschappen gevonden worden. Ik ben mij er zeer goed van bewust dat de Katholieke Kerk een dergelijk soort chiliasme heeft veroordeeld, zoals beschreven in de Catechismus van de Katholieke Kerk.

De dwaalleer van de Antichrist tekent zich reeds in de wereld af, telkens als men beweert de Messiaanse verwachting in de geschiedenis in vervulling te doen gaan. Deze verwachting kan alleen maar buiten de geschiedenis, langs de weg van het eschatologisch oordeel in vervulling gaan: zelfs in haar gematigde vorm heeft de Kerk deze vervalsing van het komende Koninkrijk onder de naam van chiliasme verworpen, vooral in de politieke vorm van een geseculariseerd 'intrinsiek (wezenlijk) verkeerd Messianisme' (KKK 676).

Er zijn veel passages met termen zoals: Nieuwe Hemelen en een Nieuwe Aarde, alsook een Tweede Pinksteren, of soms met de term van Nieuw Pinksteren, in de geschriften van 'Het Ware Leven in God', maar ze moeten metaforisch (figuurlijk) worden begrepen. De verwezenlijking van deze woorden moet niet worden gevonden in een breuk met deze gewone geschiedenis van ons, voordat de Tweede Komst een tweede economie van geschiedenis vestigt. De woorden drukken de opperste hoop uit dat Christus ons zal vernieuwen van binnenuit in de kracht van de Heilige Geest. Het is een heropleving van geloof en een vernieuwing van de Kerk, waar wij zozeer naar hunkeren. En de vrucht die wij verwachten van deze vernieuwing is de genezing van de scheuring in het Lichaam van Christus. Reeds Paus Johannes XXIII voorzag een dergelijke vernieuwing toen hij bad om een Tweede Pinksteren: 'O goddelijke Geest… hernieuw in onze dagen Uw wonderen zoals een tweede Pinksteren'. En ook onze huidige Paus, Johannes Paulus II, heeft de term gebruikt bij verschillende gelegenheden, zoals in een brief aan de zeer Eerwaarde pater Joseph Chalmers, Prior generaal van de Broeders van de Heilige Maagd Maria van de Berg Karmel, 8.9.2001: '… Ik smeek een overvloed van goddelijke genade over u af. Moge precies zoals een tweede Pinksteren, de Heilige Geest over u neerdalen en u verlichten, opdat u de wil van uw hemelse en barmhartige Vader moogt ontdekken. Zo zult u in staat zijn te spreken tot mannen en vrouwen in vormen die hen vertrouwd en doeltreffend zijn'. (cf. Handelingen 2, 1-13);

Evenzo spreken mijn geschriften in metaforische taal van een heropleving van het geloof, zodat de Heer in staat is Zijn Troon op te richten en Zijn Koninkrijk te bouwen in onze zielen : 'Komt en leert: de Nieuwe Hemelen en de Nieuwe Aarde zullen er zijn als Ik Mijn Troon in jullie zal vestigen, want Ik zal om niet water geven aan ieder die dorstig is' (3.4.95, verwijzing naar Apok. 21, 6) .

Ik geloof dat de ons beloofde vernieuwing al begonnen is, en het is door genade alleen dat de Barmhartigheid van God op ons rust om Zijn Geest uit te storten over de gehele mensheid zoals nooit eerder in de geschiedenis, en haar groei zal doorgaan zoals genade in onze dagen op ons schijnt als de stralen van de zon, om ons te genezen.

De Heer schonk mij de gunst mij de toestand van het geloof van de Christenen in onze tijden te laten zien. Het was betreurenswaardig en dat is het minste wat men zou kunnen zeggen. Veel van de boodschappen zijn vervuld van grote zorg, de geloofsafval beschrijvend die de Christelijke wereld heeft getroffen. Maar de Heer geeft ons hoop door ons mee te delen dat er een hernieuwing zal zijn (en is), een omvorming en een herleving door de actie van de Heilige Geest. Een dorst naar God zal worden gegeven door genade, door de Heilige Geest. Hier volgen enkele uittreksels : 'Mijn Heilige Geest zal jullie uit je grote geloofsafval halen om jullie te huwen; de ellende van jullie tijdperk zal van jullie generatie afvallen, want met Mijn Eigen Hand zal Ik jullie lijkkleed verwijderen om jullie te kleden in de gewaden voor onze bruiloft….'(20.10.90) 'Ik zal de hele schepping nieuw maken, Ik zal jullie allen vernieuwen door Mijn Heilige Geest' (27.6.91).

Mijn geschriften spreken er niet over wanneer dit zal gebeuren of tot welke omvang de Heer in staat zal zijn Zijn Koninkrijk te bouwen zoals wij allen hopen en er om bidden als wij het gebed van de Heer bidden: 'Uw Rijk kome'. Ik geloof dat het al in ons is begonnen, en zijn groei zal altijd onze medewerking en onze goede wil insluiten. Ik geloof dat een vernieuwing al begonnen is, maar ze komt langzaam zoals het getij van de zee, dat niemand kan stoppen.

Het Nieuwe Pinksteren of het Tweede Pinksteren is de hoop op onze vernieuwing. Het is een uitstorting van de Heilige Geest die de schepping zal vernieuwen. In 'Het Ware Leven in God' wordt het vergeleken met Apok. 21. Hier volgt een passage :

'Komt en leert: de nieuwe hemelen en de nieuwe aarde zullen er zijn als Ik Mijn Troon in jullie zal vestigen, want Ik zal aan ieder die dorstig is om niet water geven uit de bron van Leven; staat Mijn Heilige Geest dan toe jullie in Mijn Koninkrijk en het eeuwige Leven binnen te halen; laat het kwaad niet langer macht over jullie krijgen om jullie te doden; staat Mijn Heilige Geest toe jullie grond te bewerken en een aards Eden in jullie te maken; laat Mijn Heilige Geest een nieuwe aarde maken om jullie grond in jullie te doen gedijen, opdat jullie eerste aarde, die het bezit was van de duivel, verdwijnt; dan zal opnieuw Mijn Heerlijkheid in jullie schijnen en zullen alle goddelijke zaden, die door Mijn Heilige Geest in jullie zijn gezaaid, ontkiemen en groeien in Mijn Goddelijk Licht (…) Staat dus Mijn Heilige Geest toe jullie ziel te veranderen in een ander Paradijs, een Nieuwe Aarde, waar Wij (de Allerheiligste Drie-Eenheid) Onze woning in jullie zullen vestigen… :

(Mijn vraag) En wat met de nieuwe hemelen ?

De nieuwe hemelen? Ook die zullen in jullie zijn wanneer Mijn Heilige Geest jullie zal regeren in heiligheid. Mijn Heilige Geest zal schijnen in jullie duisternis als een schitterende zon aan de hemel, omdat het Woord aan jullie zal worden gegeven om gedachten en woorden te spreken zoals Ik zou willen dat jullie zullen denken en spreken. Alles wat wordt uitgedrukt zal in overeenstemming zijn met Mijn Beeld en gedachte; alles wat jullie zullen doen zal op Ons gelijken, omdat de Geest van jullie Vader in jullie zal spreken; en jullie Nieuwe Universum zal voortgaan met Mijn Heilige Geest, om de rest van de sterren te veroveren (symbolisch voor mensen) voor Mijn Glorie, en hen die Mijn Wet niet hebben nageleefd en volledig waren teruggeweken als een voorbijgaande schaduw in de duisternis, die nooit de hoop en de heiligheid hebben gekend die Ik voor jullie tijden heb voorbehouden;

De nieuwe hemelen zullen er zijn wanneer Mijn Heilige Geest van boven, uit de hoogste hemel zal worden uitgestort over jullie allen. Ja, Ik zal Mijn Geest zenden in jullie, om van jullie ziel een hemel te maken, zodat Ik in deze nieuwe hemel drievoudig zal worden verheerlijkt… en zoals de paden van hen die Mijn Heilige Geest hebben ontvangen rechtgemaakt zullen worden, zo zal hun duisternis en ook hun schemer worden verlicht en hersteld tot lichtende sterren, die hun duisternis voor altijd en eeuwig verlichten; spoedig zullen deze aarde en hemel verdwijnen omdat de stralende glorie van Mijn Troon in jullie allen zal schijnen (3.4.95).

Zoals u kunt zien is dit alles beeldspraak alsook poëtisch om een hernieuwing te beschrijven, of een nieuw Pinksteren. Ik heb aan de mensen uitgelegd dat ze nooit van God sensationele gebeurtenissen moeten verwachten, omdat God eerder werkt op een discrete manier, hoewel Zijn taal expressief en machtig kan zijn. Veel gebeurtenissen, zoals een nieuw Pinksteren, moeten niet worden verwacht als zichtbare vlammen boven onze hoofden of iets dergelijks. Als God in actie is, doet Hij het op een zo vloeiende en discrete manier dat velen, die sensationele gebeurtenissen verwachten, ze zelfs niet onmiddellijk zullen opmerken.


Vraag 5 De 'Ware Leven in God' beweging.

Wat is de ware identiteit van de 'Ware Leven in God' beweging en wat verlangt ze van haar volgelingen? Hoe is ze gestructureerd ?

'Het Ware Leven in God' is geen beweging, maar een apostolische oproep.

'Het Ware Leven in God' is geen beweging en evenmin heeft het een kantoor. Het is eenvoudig een oproep tot verzoening en eenheid voor iedereen, wie het ook zijn. De oproep richt zich niet alleen tot Christenen, maar heeft ook niet-Christenen aangetrokken om Christen te worden. Na het lezen van de geïnspireerde geschriften van 'Het Ware Leven in God' zijn veel Joden, Moslims, Boeddhisten en Hindoes gedoopt, hoewel haar spiritualiteit een Trinitair contemplatieve spiritualiteit is en totaal doordrenkt van Christendom. Christus heeft hiervoor gebeden tot de Vader en heeft gezegd : 'Ik bid niet voor hen alleen, maar ook voor allen die door hun onderrichting ertoe komen in Mij te geloven' (Joh. 17, 20). Zo opent God door genade veel deuren. Mij werd bijvoorbeeld vanaf het allereerste begin verteld dat dit apostolische werk zou gebeuren.

God zal je Zijn vrede geven en Zijn sterkte als de tijd komt om de boodschappen te laten zien. God zal willen dat je de boodschappen aan iedereen geeft… (Mijn Engel Daniël spreekt 6.8.86). Je hoeft niet bang te zijn. Je zult werken voor Jezus Christus. Je zult anderen helpen om geestelijk te groeien…((Mijn Engel Daniël 7.8.86). Als je van Mijn Heilige Geest vervuld zult zijn, zul je in staat zijn anderen tot Mij te leiden en zullen jullie toenemen… (Jezus spreekt 5.9.86). Door je op deze manier te roepen wil Ik ook anderen leiden, allen die Mij hebben verlaten en Mij niet horen, daarom is deze oproep in geschreven vorm… (De Vader spreekt 18.11.86).

De Boeddhistische monniken in Hiroshima leerden ook de boodschappen kennen en nodigden mij uit in hun tempel te spreken. De Katholieke Bisschop was ook aanwezig. Het was de herdenkingsdag van de atoombom. Hen werd een totaal Christelijke boodschap voorgesteld; daarna bood ik hen een enorme Rozenkrans aan om aan de muur te hangen voor hun meditatie en een beeld van Onze Lieve Vrouw van Fatima, dat zij in hun hal plaatsten.

Joden die de boodschappen van het 'Ware Leven in God' lazen vroegen om de doop, en een van hen vertaalde het eerste deel van het 'Ware Leven in God' in het Hebreeuws. Het is nu bij de uitgevers om te worden uitgegeven. Zij allen leven in Israël.

Recentelijk wilde Bangladesh dat ik de mensen in een open veld in Dhaka zou toespreken. Zij nodigden een Imam van de moskee uit, die hun uitnodiging aannam, om de bijeenkomst te openen met gebed. Er waren veel Moslims aanwezig. Er waren ook Hindoes en Boeddhistische vertegenwoordigers bij alsook Katholieke priesters. De boodschap was een volledig Christelijke (genomen uit de geïnspireerde geschriften van 'Het Ware Leven in God'). De centrale en essentiële boodschap die ik gaf was God te openbaren als Liefde, om vrede met Hem en de naaste te sluiten, te verzoenen en te leren elkaar te respecteren. Na de bijeenkomst wilden twee Moslims Christen en gedoopt worden. 'Ik wil dat alle naties Mijn woorden horen. Ik zal je onderrichten en je vertellen hoe je tewerk moet gaan…'(Mijn Engel Daniël 10.1.87)


Contemplatieve onderrichtingen.

De geïnspireerde geschriften leren de lezers God te kennen en Hem te begrijpen. Veel mensen geloven in God, maar kennen Hem niet. De boodschappen moedigen ons aan een vertrouwelijke relatie aan te gaan met God, wat ons leidt tot een verenigd leven met Hem. Aldus verenigd door de Heilige Geest, in Christus, wordt de gelovigen aangeboden een en hetzelfde leven te leven, het leven van Christus.

De Heilige Schrift zegt : 'Laat de wijze niet langer pochen op zijn wijsheid, noch de sterke op zijn sterkte, noch de rijke op zijn rijkdommen! Maar als iemand wil pochen, laat hij dan pochen op het volgende: dat hij verstandig is en Mij erkent. (Jeremia 9, 22-23)


Vorming van gebedsgroepen.

De geschriften van 'Het Ware Leven in God' leren ons het eenvoudige gebed van het hart te beoefenen en ons leven te veranderen in een onophoudelijk gebed, wat betekent permanent te leven in God en God in ons. Maar het heeft ook een sterke oproep tot het vormen van gebedsgroepen overal in de wereld. Sinds mensen in meer dan 60 landen bijeenkomsten organiseerden, waarin ik getuig, zijn nu in al deze landen gebedsgroepen gevormd. Er zijn er verschillende in elk land. Bijvoorbeeld in Frankrijk zijn 48 oecumenische gebedsgroepen, geïnspireerd door de spiritualiteit van 'Het Ware Leven in God'. In Brazilië, dat een veel groter land is, zijn meer dan 300 oecumenische groepen. Elke gebedsgroep, hetzij bestaande uit Christenen uit de Orthodoxie of Luthers, Anglicaans of bestaande uit Baptisten, zij allen beginnen met het samen bidden van de Rozenkrans.

'Hoezeer verlang Ik naar die dag! De dag waarop Ik je naar de hele mensheid zal zenden, zullen zij leren Mij te beminnen en Mij beter te begrijpen; de Wijsheid zal Haar hulpbronnen meedelen aan heel de mensheid…' (Jezus 25.1.87)

Trouw aan de onderrichtingen van de Kerk aangemoedigd.

Bij het lezen van de geschriften leert men hoe men trouw moet blijven aan de Kerk. Ik zeg tegen de mensen: 'zelfs al werpen ze je buiten de Kerk, klim door het raam maar verlaat nooit de Kerk'. Ze leren ons het Heilig Sacrament te bezoeken en bij Jezus te zijn in aanbidding. Ze leren ons de Sacramenten van de Kerk te volgen en de Tradities te bewaren, zelfverloochening te leren, boete, vasten en vooral het Sacrament van de Biecht te praktiseren. Ze brengen ons ertoe de Heilige Mis bij te wonen, zo mogelijk dagelijks. Ze leggen ons het belang van de Eucharistie uit.

'Door deze Communie heilig Ik allen die Mij ontvangen, door hen te vergoddelijken, om het vlees van Mijn Vlees te worden en het gebeente van Mijn Gebeente; door deel te hebben aan Mij, die goddelijk ben, worden jullie en Ik één enkel lichaam, geestelijk verenigd; we worden familie, want Ik kan jullie veranderen in goden door deelname; door Mijn Godheid vergoddelijk Ik mensen…'(Jezus 16.10. 2000)

Activiteiten: Huizen van naastenliefde, geleid door de lezers.

Terug in 1997, nadat mij een visioen was gegeven over Onze Heilige Moeder, terwijl ik buiten de Geboorteplaats in Bethlehem stond, hoorde ik Haar zeggen dat geestelijk voedsel alleen niet voldoende is, maar dat men moet denken aan de armen en hen ook moet voeden. Toen ik dat bekendmaakte in onze gebedsgroepen, meldden zich onmiddellijk vrijwilligers aan om mij te helpen bij het openen van huizen van naastenliefde, om de armen te voeden. Deze huizen worden genoemd 'Beth Myriam'. Er is er één in Bangladesh, 4 in Venezuela, 3 in Brazilië, 2 in de Filippijnen, een weeshuis in Kenya en spoedig zal er één worden geopend in Puerto Rico, een in India, een in Roemenië en een weeshuis in de Oekraïne. Ik sluit hierbij wat informatie in (aanhangsel 2). Al het werk wordt gedaan op basis van vrijwilligheid. De Beth-Myriams functioneren alle door donaties. Het zijn alle lokale initiatieven, lokale huizen zonder enige structuur die hen onderling verbindt. Zij zijn zelfstandig en dezelfde mensen (van de gebedsgroepen) zijn degenen die ze leiden en de taak op zich nemen zelf de armen te bedienen. Zij ontwikkelen zich verder door niet alleen de armen te voeden, maar hen ook medische hulp, kleding en onderricht voor de kinderen aan te bieden. Zij worden tenslotte geleid in een constante geest van gebed, en zij zijn altijd oecumenisch van aard.

Vestig onze Beth Myriams overal waar je kunt. Verhef de onderdrukten en help de wees, bescherm Mij, red Mij uit de goot, beschut Mij en voed Mij, bevrijd Mij van Mijn lasten en Mijn vermoeienis, ondersteun Mij en bemoedig Mij; al wat je doet voor de minste van Mijn broeders, doe je voor Mij…Ik zegen allen die Mijn leven ondersteunen; mogen zij deugdzaam blijven en allen beminnen; Ik ben met jullie… (Jezus spreekt 22.4.2002)

Oproep tot evangeliseren.

Sommige lezers van 'Het Ware Leven in God', die geraakt werden, voelen dat zij getuigen kunnen worden in de wereld, om bij te dragen aan het verspreiden van het Goede Nieuws. Doordat zij de volgzame instrumenten zijn geworden van de Heilige Geest, die hen uitrust met de genade van het woord en geloofszin, zijn zij nu in staat uit te gaan en te getuigen overal ter wereld, de mensen uit te nodigen tot een leven van gebed en hen te leren gebedsgroepen te vormen. Het doel is hen ertoe te brengen hun leven te veranderen en hun leven te leven als een ononderbroken gebed. Enkele leden van de gebedsgroep in Dhaka gaan naar de dorpen (naar de Moslims) en lezen de boodschappen voor. Velen geloven en wensen Christen te worden.

'Ik wil van ieder een Levende Toorts van de Vuuroven van de Liefde maken. Eer Mij nu en evangeliseer met liefde, voor de Liefde'(Jezus spreekt 27.1.89). (Jesus speaking 27.01.1989).


Devotie tot de Maagd Maria.

'Het Ware Leven in God' brengt ons ertoe het kind van de Moeder van God te worden, daar Haar Onbevlekt Hart nooit gescheiden is van het Heilig Hart van Jezus, maar in volmaakte eenheid met het Zijne. Onze Moeder is onze steun en wij weten dat. Ieder die deel uitmaakt van een gebedsgroep, hetzij als Protestant, Calvinist of een andere denominatie, hen allen wordt geleerd Onze Lieve Vrouw en onze heiligen te eren en tot hen te bidden.

(Jesus speaking 25.03.1996).


'Het Ware Leven in God' verenigingen.

Als er in sommige landen verenigingen bestaan van 'Het Ware Leven in God' is dat alleen voor wettelijke doeleinden, met betrekking tot het ondersteunen van het werk van evangelisatie en het publiceren van de boeken. Als wij verenigingen hebben opgericht in bepaalde landen, gebeurde dat om te gehoorzamen aan de lokale wetten. Om een voorbeeld te noemen: om een postbox te openen op de naam van 'Het Ware Leven in God'. Maar ik heb er nooit over gedacht een beweging te vormen. De boeken zijn vertaald in 38 talen en ik heb geen aandelen ontvangen in de opbrengst daarvan, van wie dan ook, behalve van de Uitgeverij Parvis, daar de uitgever zei dat dit tot zijn voorschriften behoort. Dit geld gaat naar de liefdadigheidswerken, wordt gebruikt voor het dekken van de kosten voor boeken en de reiskosten om te getuigen in de landen van de derde wereld die daartoe niet de middelen hebben.


Andere activiteiten.

Elke twee jaar helpen vrijwilligers van de gebedsgroepen mij een Internationaal Oecumenisch Symposium te organiseren. Dat is tegelijk een pelgrimage. Tot nu hebben er 4 plaatsgehad. De grootste was die van het jaar 2000 in het Heilig Land (terwijl de Heilige Vader daar ook was). Er namen 450 mensen aan deel uit 58 verschillende landen. Daarvan waren 75 geestelijken uit 12 verschillende Kerken. Dit jaar proberen we dit te doen in Egypte.

Alles tezamen, ik bemin het Huis van de Heer en bovenal bemin ik God. Ik sta in de schuld bij Hem voor de genade die Hij mij heeft geschonken. Hij heeft eens tegen mij gezegd: 'Ik heb je overvloedig gegeven, geef dus ook in overvloed'. Dat is het dus wat ik probeer te doen. Ik geef Zijn woorden overvloedig door aan ieder die wil horen.

Ik dank u nogmaals dat u mij hebt toegestaan licht te werpen op de vragen met betrekking tot mijn geschriften en mijn activiteiten. Op de web-site www.tlig.org kunt u meer informatie vinden. Ik verzoek u vriendelijk van mijn kant Zijne Eminentie Kardinaal Ratzinger, Zijne Eminentie Mgr. Tarcisio Bertone en Mgr. Gianfranco van de Raad van de Congregatie voor de Geloofsleer te groeten, hen nogmaals dankend voor het verlenen van deze gelegenheid tot uitleg van mijn werk. Ik hoop dit te hebben gedaan op de verwachte wijze. Ik ben bereid mondeling of schriftelijk verdere vragen, die u mocht hebben, te beantwoorden. En ik ben bereid elke suggestie van uw kant te aanvaarden om bepaalde uitdrukkingen in de boeken van "Het Ware Leven in God' te verduidelijken. Zo nodig kan ik dergelijke verduidelijkingen toevoegen aan de nieuwe uitgaven van mijn boeken.
Bij deze zend ik mijn oprechte complimenten en meest hartelijke en goede wensen,

Met vriendelijke groeten in Christus,



Vassula Rydén


1 Ik geloofde tegelijkertijd het woord 'begrip'.
2 De Heilige Schrift
3 Pater Marie-Eugène, O.C.D. 'I am a daugher of the Church', vol II Chicago, 1955. P. 283.
4 Hoewel in ons boek over de leer van de Orthodoxe Kerk, boek 1, gepubliceerd in 1997 door Mr. Trembelas, te lezen staat op pagina 79 van de Engelse versie : 'Opebaringen zijn gedefinieerd als een akte van God waardoor Hij bericht aan Zijn redelijke schepselen over de mysteries van Zijn bestaan, natuur en wil, overeenkomstig hun beperkte intellectuele capaciteit...
5 De Paus
6 Joh. 21:15-17
7 Joh. 21:15-17
8 Apostolische Brief 'Ut unum sint' van de Heilige Vader Johannes Paulus II met betrekking tot de oecumene nr. 89
9 Apostolische Brief 'Ut unum sint' van de Heilige Vader Johannes Paulus II met betrekking tot de oecumene nr. 61 (2 Mei 1995 ), 24 : L'Osservatore Romano, 2-3 May 1995, 18: loc. cit., 4.
10 Ik verstond tegelijkertijd 'wat zullen wij daarvoor nog moeten lijden'. Het 'wij' was bedoeld voor Paus Johannes Paulus II, samen met Jezus.
11 Ik begreep dat Jezus verwees naar al Zijn boodschappen over eenheid, ons allen opriep de data van Pasen te verenigen. Dit alleen schijnt Hem te 'kalmeren' en Zijn dorst naar eenheid te stillen. Christus heeft ons beloofd dat als wij de data van Pasen verenigen, Hij de rest zal doen.
12 Apostolische Brief 'Ut unum sint' van de Heilige Vader Johannes Paulus II met betrekking tot de oecumene, nr. 94
13 Een symbolische naam voor Christus
14 Catharina van Siena's Dialoog della Divina Providenza, nr. 167. Deze passage wordt geciteerd door het Romeinse Brevier in de lezing van 29 april.
15 Algemeen catechetisch directorium 43.
16 Algemeen catechetisch directorium 47.

Terug naar de homepage